Sequences podcast #100

Back in 2000 I was asked to contribute a track for Sequences magazine. This track was to appear on the accompanied audio cd with Sequences magazine #25 in 2001. For this occasion I submitted a 15-minutes track, called "The Long Night". At this time I had just released my second album, "The Art of Imagination", and therefore I was really surprised with the many positive reactions I got on this track.

After nearly 20 years of exsistence, the publishing of the physical magazine came to an end, but back in 2012 - after editor Mick Garlick moved to Australia - Sequences was continued as music podcast.
As we speak, in December 2016 the 100th episode of this electronic music podcast is being celebrated with a 3-hours special edition.

Mick follows and supports me since the very first hour, which is something very special in my opinion.
A couple of months ago he asked me to submit an exclusive track again. This time for current anniversary. Which I indeed did! This unreleased piece of music can be heard below, starting at 35:10:



Initially this (edited) track was recorded as tribute to Edgar Froese, who passed away almost 2 years ago.The piece was symbolically written in the minor keys of E and F, at 70 (Edgar's age) BPM.
In the end I wasn't happy with the result as honorable tribute, so I didn't submit it for the Edgar Froese tribute release it was intended for.

Last months I have been busy with the completion of my new album "Fears", as well as performing with Mäläskä. So I decided to browse through my archives where I ran into this track. I though it would fit perfectly into the show. Because it also contains similarities with the piece of music I submitted 15 years ago, I decided to call it "The Long Night - part 2".

Enjoy the nice show!

Congratulations to Mick and all at Sequences. Keep up the good work! Hopefully with many years to come.

Jean Michel Jarre - 40 years Oxygene

OXYGENE
Somewhere at the end of the 1960s, a certain Frenchman in his early 20s gets involved into electronic music, and pioneers as member of the Musical Reserche Group of inventor of the Musique Concrète, Pierre Schaeffer.
In between the late 60s and halfway the 70s this Jean Michel Jarre releases some obscure synthesizer LP's, which pave the road to a historic masterpiece that would become one of the most influential electronic music compositions of all time. This iconic music piece from 1976 is called "Oxygene".

"Oxygene" seems to be milestones away from the music Jarre recorded shortly before, such as "Deserted Palace" and the soundtrack of "Les Granges Brûlées".
It is not necessarily the music that is different, but the big difference can be noticed in the production. This is from another order and way ahead for its time.
Where Jarre did the production of his music himself before, he involved sound engineer Michel Geiss for this project. Which also might be the main explanation of the album's rich sound.
Recorded on an 8-track tape recorder in his kitchen in 6 weeks time, it seems that there was no real intention to create a commercial successful album.
Francis Dreyfus - who owns a renowned jazz label at that moment - decides to invest in Jarre and his new project, and releases "Oxygene" in December 1976.
The not so mainstream electronic music is not widely accepted in first instance, but in the summer of 1977, the album becomes a real hit, selling 15 million copies worldwide since then.

Jarre couldn't have chosen a better subject than he did with "Oxygene" for this synthesizer based record. With the instruments he uses, it is possible to create sounds and effects that could impossibly be created with any other instrument.
A typical sound that would become Jarre's trademark from that moment, was generated with an Eminent 310 Unique chamber organ. The characteristic strings sound processed by an Electrohamonix Smallstone Phaser creates a 'spacey' ambience.
As a result of this, the Dutch organ manufacturer started to sell huge amounts of their instrument. Afterwards the firm declared that they were not amused at all that Jarre used their instrument in a way it was not intended to.

The atmospheric sounds with which "Oxygene" opens, are innovative for the period in which the album sees the light. The over-all sound is fresh and takes you to an unknown universe.
Despite this, the output is very melodic and, as a result of this, very accessible.
"Oxygene 4" is Jarre's breakthrough. If you analyze this track, the success of it can be explained by the typical structure of a popsong, with a verse and chorus.
A lot of people might recognise this tune, without knowing Jarre is behind it.
"Oxygene" contains a cross-over of various musical influences, which join in a wonderful way.

The accompanied carefully chosen recognisable and confronting artwork by Michel Granger shows an torn globe, under which a skull is being exposed. As well the album as the artwork have achieved a cult status. 

OXYGENE 2

In 1997 it is decided to release the follow-up of the classic album: "Oxygene 7-13".
For the occasion of current 40th anniversary, the album got back its original title (although never released this way) of "Oxygene 2", to fit into the trilogy box. Also the colors of the artwork (also a meaningful litograph by Michel Granger) have been adjusted to the first "Oxygene".

This 20th anniversary sequel is entirely in line with the "Oxygene" tradition. Blending typical sounds to be heard on the original album with modern new sounds from the 90s. This results into a perfect fitting into the zeitgeist, respecting the roots.

An "Oxygene 7-13" 'world'-tour follows, and Jarre enters the charts again with the singles "Oxygene 8" and "Oxygene 10".

OXYGENE 30TH ANNIVERSARY
With the 30th anniversary of Jarre's classic album in 2007 there is chosen to have a re-recording of the original material of the first album. With the addition of some variations in between some of the tracks. This version with the new parts are not included into the 40th Anniversary.

With the 2007/2008 "Oxygene Live In Your Living Room" concert tour, Jean Michel Jarre integrally performs the entire "Oxygene" suite (including the new variations) for the first time ever. On stage he is accompanied with a backline of 50 rare and analog synthesizers. Including the instruments that have been used on the original album.

OXYGENE 3
Jarre always said he wouldn't repeat his successes. However, 40 years later the unexpected third and final episode of "Oxygene" is a fact.

During the interview I did with Jarre back in 2011, he spoke about a new project with a lot of analog gear. It could easily be that the first ideas for this new "Oxygene" were already there at that moment.
The French synthesist approached "Oxygene 3" with a total different look at the process of the original album. With a 6 weeks recording period as only similarity.

The first fact of the new album was premiered during Jarre's "Electronica Tour" concert in Cardiff, on October 4th: "Oxygene 17". A couple of days before Jarre's official announcement of the new episode on his social media on October 12th. Since then this track is included with the following concerts of the tour.

October 26th, German mailorder JPC publishes the first sound clips from all the album's tracks. These expose classical elements from the precedors of "Oxygene 3". But it also suggests a more 'dance' oriented musical style. With this, Jarre doesn't seem to aim on copying what he has already done before. After the approach of "Electronica", this makes me even more curious to the entire album.

November 3th, the entire studio version from "Oxygene 17" is released on Spotify.
Three days later "Oxygene 18" appears as part of an ambient mix by Raphaël Marionneau (https://www.mixcloud.com/abstrait/abstrait-ambient-1/ - from 7:20).

Bit by bit there are 'leaked' longer exerpts from the album, followed by the official video release of the album's single "Oxygene part 17", on November 23rd. A day before an "Oxygene 3" listening session for a selected group of people at the Palais de la découverte, in Paris. With Jean Michel Jarre's presence.

And right before the end of 2016's "Electronica Tour", Jarre performs "Oxygene 19" for the first time live during his concert in Nantes, on November 29th.

And then there finally is the album, on December 2nd.
"Oxygene 3" is physically released as single cd, lp, and as part of "Oxygene Trilogy" (3 cd-set) as well as the "Collector's Box" (3 cd's, 3 lp's and a book).

But what does the new album sound like?

"Oxygene 14" starts with low bass tones, followed by an straight synth arpeggio. A Rhodes lead sets the tone and introduces the album. A synth counter-melody takes over, and again makes place for the electric piano melody. While the first 3 minutes don't contain too much progression, the second part gets layered with more arps and sequencing. A string pad adds some drama and creates the necessary atmosphere. With the addition of the laser harp at 4:13 the track gets the same atmosphere as the opener of "Electronica 1", "The Time Machine" (with Boys Noize).

"Oxygene 14" continues flawless into "Oxygene 15". A gated sequencer line sets the overall atmosphere. The sound and loop evolve later during "Oxygene 17". From the beginning the famous Eminent 310 pads create a typical Jarrean atmosphere.
From 1:30 an minimal analog Minipops rhythm is added.
A lot of references with his recent "Electronica" project. This track reminds me of the track "The Heart of Noise" (with Rone).
Halfway the track contains a intermission, after which the main gated sequencer takes the lead again. More and more sound effects are being added. However, the musical lines remaining minimal. At 5:20 a more aggressive sequencer accelerates, and seems to predict something heavy. One minute later it just fades away.

"Oxygene 16" is perhaps the track that fits most into the classic "Oxygene" cyclus.

A lot of recognisable sound effects, chords from "Equinoxe 3", and sounds could have been from the "Laser Harp" track from the "Concerts in China" album.

At 1:24 again a beat is introduced. It looks like Jarre decided to keep it all uptempo.

When the beat is at full blast at 2:20, you are invited to get your feet off the floor. The energy reminds me of Yello's "On Track".

A subtle soft synth story telling melody, combined with the different and detailed layers definitely make this to one of the most interesting tracks of the album.

The last part of "Oxygene 16" is constructed in the same way as "Oxygene 3". Both prepare for the album's single. 

"Oxygene 17" could be called the "Oxygene 4" of the 2010s. All clichés are present in this rhythmic track: from the glissandi and the flangered pads to the wind/noise sound effect as well as the song's development and structure (which is nearly the same as of the anthem from 1976). The song's main melody is played by a staccato synth sound, the chorus lead sounds like the one from "Geometry of Love part 1", and the main chords, as well as the countermelody, are played with the Eminent 310.
Another nice detail of this track (as well as some of the other album tracks) are the melody lines, which seem to be more complex compared with the minimal approach to be heard on the original "Oxygene" album. Which add some more immersion.

"Oxygene 18" can be best described as an ambient / lounge / chill out transition. Again, an electric piano story line. It is a nice intermission, and although it breathes in a certain way, it is not at all in the line of the original "Oxygene". The track could easily have been part of Jarre's e-jazz experiment "Sessions 2000". It marks the transition to the second part of the album, which is slightly darker.

Then it's time for another atmosphere. Like Jarre mentioned, the album is devided into two parts. The second part starts with "Oxygene 19". The filtered strings feel like the beginning of "Second Rendez-Vous". At 0:50 a trance-like arpeggio starts in. From time to time interesting chord changes are to be heard. Around 2:00 a soft Moog-lead sounds reminds of "Oxygene 4" sets in. Subtle sequencer lines are added.
A short break at 2:50, building up the sequencer lines again, like in a trance track.
At 3:40 the melody returns. The heavy dance beat stays away, where you would expect it.
The chords fade out. Some staccato notes set in and continue into the album's final track.

A heavy, dramatic and distorted church organ reigns the first minute of "Oxygene 20". From 1:25 "Oxygene 6" enters from the depths and sweeps from left to right. It fades away one minute later. Thunder can be heard in the background.
We set up for the finale. Still part of "Oxygene 20", but this could easily have been "Oxygene 21". Low tones, joined by an emotional and heavenly pad playing chords progressions.
At 5:30 a crying synth lead sound leads in a slightly sinister mood.
The atmosphere turns darker when thunder returns. This time including rain. 
Only the final chord brightens the entire darkness. This coincides with the last remains of a camp fire smoldering while the wind blows.

The series which were once announced as "The Complete Oxygene" back in 1997, is finally concluded. I had the privilege to listen to "Oxygene 3" for the past 3,5 weeks.
Strangely enough it took me at least 2 weeks to notice the essence of this final chapter.
Every time I listened to the album, each of the tracks became better bit by bit. All seem to fell into place in the end.

In first instance I was a bit sceptic about this project.
When having a look at the liner notes in the booklet, it becomes clear that a large part is dedicated to the featured instruments. Which definitely is required to create at least a part of the "Oxygene"-feel. But there is needed more than specific instuments to make another epic music piece.

Together with the fact that the six-weeks period in which Jarre recorded the original "Oxygene", has also been adapted for "Oxygene 3". Because this was explicitely mentioned, I had my doubts in advance. My first impression was that Jarre had some weeks 'left' after the accomplishment of "Electronica". Combined with some pressure by the record company, to last-minute create or collect some masterial for the 40th anniversary of his debut. We will probably never know if this really had been the case.

Jarre covers these preconceptions in advance, by connecting the musical process with the artwork in a logical way.

The original cover artwork by Michel Granger is adapted to a 3D-model, en turned to a side-view. This represents an other vision on the original recording process.
With this underlying meaning Jarre could manouver into all possible directions.

The only remark might be that the original artwork suggests the music on the record is closer to the original than actually is the case.

When you expect the style of the original 1976 album when listening to "Oxygene 3", or its 1997 successor, there's a big chance that the album dissapoints. At least in first instance.
Until a week ago I was not conviced that "Oxygene 3" would be a valuable addition to its two classic precedors. In the meanwhile I am a lot more positive.

I can conclude that "Oxygene 3" is a beautiful and balanced album. There can be heard many similarities, and links can be made, with the first episodes of the trilogy, as well as Jarre's older works.

While due to the concept Jarre couldn't profile his current style prominently within "Electronica", he got all space and freedom to do so with "Oxygene 3". Where I first had mixed feelings, this seems to be a concept album which grows by the time. In the typical Jean Michel Jarre tradition as we actually haven't heard since "Oxygene 7-13". Which is excellent news for the real fans!

 Time will tell if "Oxygene 3" will ever be as iconic as its precedors.

SOURCES
- www.jeanmicheljarre.com;
- Jean Michel Jarre's official social media;
- "Oxygene 3" artwork. 

PHOTOS AND PICTURES:
- All used photos were taken from the social media and website of Jean Michel Jarre;
- Album artwork is copyrighted and property of Jean Michel Jarre en Sony Music. 

THANKS
Thanks a lot to Erik Guillot, Frank Bloemen and Lotte de Boer from Sony Music Nederland.



The original Dutch version of this album review is written exclusively for www.jeanmicheljarre.nl. Read it here.

Jean Michel Jarre - 40 Jaar Oxygene

OXYGENE
Ergens aan het eind van de jaren 60 besluit een zekere Fransman in zijn twintiger jaren iets met elektronische muziek te gaan doen. Hij pioneert als lid van het instituut van Pierre Schaeffer's Groupe de Recherches Musicales.
Tussen het eind van de 60's en halverwege de jaren 70 brengt deze Jean Michel Jarre enkele LP's met obscure synthesizer-muziek uit. Platen die zullen leiden tot een meesterwerk dat tot de meest invloedrijke elektronische muziekcomposities van deze tijd gerekend wordt. Dit iconische muziekstuk uit 1976 heet "Oxygene". 

"Oxygene" lijkt mijlenver van de muziek te staan die Jarre kort daarvoor opnam, zoals "Deserted Palace" en de soundtrack van "Les Granges Brûlées".
Het is niet zozeer de muziek die anders is, maar het grote verschil zit in de productie. Deze is van een andere orde en zijn tijd ver vooruit.
Waar Jarre de productie van zijn muziek voorheen zelf in handen had, wordt voor dit project geluidstechnicus Michel Geiss bij het proces betrokken. Dit is ook de hoofdverklaring van het rijke geluid van het album.

Opgenomen in zes weken tijd met een 8-track tape recorder in zijn keuken, lijkt het erop dat er geen intentie was om een commercieel succesvol album te creëren.

Francis Dreyfus - platenbaas van een befaamd jazz-label - besluit om te investeren in Jarre en zijn nieuwe project. "Oxygene" verschijnt in december 1976.

De niet bepaald mainstream elektronische muziek krijgt niet gelijk de gewenste erkenning, maar in de zomer van 1977 wordt het album een gigantische hit. Tot op heden zijn er 15 miljoen exemplaren verkocht.

Jarre had voor deze synthesizer-plaat geen beter onderwerp kunnen kiezen dan "Oxygene".
Met de instrumenten die hij op het album gebruikt, is het mogelijk om geluiden en effecten te creëren die met geen enkel ander instrument te maken zijn.
Een typisch geluid dat Jarre's handelsmerk zal worden vanaf dat moment, komt uit een Eminent 310 Unique kamerorgel. Het karakteristieke geluid van strijkers, bewerkt door een Electrohamonix Smallstone Phaser effect-pedaal, zorgt voor een ruimtelijke ambiance.Als gevolg hiervan begint de Nederlandse orgelfabrikant grote aantallen van hun instrument te verkopen. Achteraf verklaart de firma volledig niet blij te zijn met de manier waarop Jarre hun instrument gebruikt. 

De sferische klanken waarmee "Oxygene" opent, zijn vernieuwend voor de periode waarin het album het licht ziet. Het geheel klinkt fris en neemt je mee naar een onbekend universum. Desondanks is het geheel erg melodieus en hierdoor behoorlijk toegankelijk.
"Oxygene 4" betekent Jarre's grote doorbraak. Als je het nummer analyseert, is het succes hiervan te verklaren door de typische structuur van een popliedje, met couplet en refrein. Veel mensen kennen ongetwijfeld het thema, zonder te weten dat Jarre hierachter zit.
"Oxygene" bevat een cross-over van diverse muzikale invloeden die op een fraaie manier bij elkaar komen. 

Het bijbehorende zorgvuldig gekozen herkenbare en confronterende artwork van Michel Granger toont een opengescheurde aardbol waaronder een doodshoofd te zien is. Zowel het album als het artwork hebben inmiddels een cultstatus verworven.

OXYGENE 2
In 1997 verschijnt de opvolger van het klassieke eerste album: "Oxygene 7-13".
Voor de gelegenheid van dit 40-jarig jubileum krijgt dit album zijn originele titel "Oxygene 2" terug (alhoewel nooit zo verschenen) voor de trilogie-box. Ook de kleuren van het artwork (tevens een veelzeggend litho van Michel Granger) zijn voor deze gelegenheid aangepast aan de eerste "Oxygene".

Dit 20-jarig jubileum vervolgalbum is volledig in de lijn is van de "Oxygene"-traditie. Typische geluiden die te horen zijn op het originele album worden gemixt met moderne nieuwe geluiden uit de jaren 90. Hierdoor past het perfect in de tijdsgeest, zonder hierbij het oorspronkelijke concept uit het oog te verliezen.

 Een "Oxygene 7-13" 'wereld'-tournee volgt, en Jarre keert terug in de hitlijsten met de singles "Oxygene 8" en "Oxygene 10".

OXYGENE 30TH ANNIVERSARY

Met het 30-jarig jubileum van Jarre's klassieke album in 2007 is ervoor gekozen om het originele materiaal van het originele album opnieuw op te nemen. Met toevoegingen van enkele variaties tussen sommige nummers.
Deze versie met de nieuwe gedeeltes zijn niet terug te horen op het 40-jarig jubileum.
Met de 2007/2008 "Oxygene Live In Your Living Room" concert-tour, voert Jean Michel Jarre voor de eerste keer de complete "Oxygene"-suite (inclusief de nieuwe variaties) integraal uit. Het podium gevuld met 50 zeldzame en analoge synthesizers. Inclusief de instrumenten die gebruikt zijn op het originele album.

OXYGENE 3
Jarre heeft meerdere malen gezegd dat hij zijn successen niet wil herhalen. Desondanks is 40 jaar na dato het onverwachte derde en laatste deel van "Oxygene" een feit.

In het interview dat ik met Jarre had in 2011, vertelde hij over een nieuw project met veel analoge instrumenten. Het zou zo maar kunnen zijn dat rond deze tijd de eerste ideeën zijn ontstaan voor deze nieuwe "Oxygene".

De Franse synthesist benaderde "Oxygene 3" met een andere kijk op het proces van het originele album. Met dezelfde opnameperiode van 6 weken als enige overeenkomst.

Het eerste wapenfeit van het nieuwe album wordt voor het eerst gespeeld tijdens Jarre's "Electronica Tour" concert in Cardiff, op 4 oktober: "Oxygene 17". Een aantal dagen voor Jarre's officiële aankondiging van het nieuwe hoofdstuk via de sociale media op 12 oktober. Het nummer is sindsdien te horen tijdens de volgende concerten van de tour.

Op 26 oktober publiceert de Duitse mailorder JPC de eerste geluidsfragmenten van alle nummers van het album. Deze laten klassieke elementen horen van de voorgangers van "Oxygene 3". Maar het lijkt er op dat de muziekstijl ook voor een groot deel dance-georiënteerd is. Dit zou er op wijzen dat Jarre geen enkele moeite heeft genomen om te kopiëren wat hij op eerdere albums gedaan heeft. Na de muzikale benadering van "Electronica" maakt dit me alleen nog maar meer benieuwd naar het gehele album.

Op 3 november is de gehele studio-versie van "Oxygene 17" verkrijgbaar via Spotify.
Drie dagen later verschijnt "Oxygene 18" als onderdeel van een ambient mix van Raphaël Marionneau (https://www.mixcloud.com/abstrait/abstrait-ambient-1/ - vanaf 7:20).

Stukje bij beetje 'lekken' er langere fragmenten van het album. Gevolgd door de officiële video van de single van het album, "Oxygene 17", op 23 november. Een dag voor de "Oxygene 3" luistersessie voor een selecte groep mensen in Palais de la découverte, in Parijs. Jean Michel Jarre is hierbij aanwezig.

En nét voor het eind van de "Electronica Tour" van 2016, brengt Jarre voor de eerste keer "Oxygene 19" live ten gehore, tijdens zijn concert in Nantes, op 29 november.

En dan is er op 2 december eindelijk het album.
"Oxygene 3" is in fysieke vorm beschikbaar als enkele cd, lp, en als onderdeel van de "Oxygene Trilogy" 3 cd-set en de "Collector's Box" (3 cd's, 3 lp's en een boek).

Hoe klinkt het nieuwe album eigenlijk?

"Oxygene 14" begint met lage bassen, gevolgd door een simpele arpeggio. Een Rhodes lead zet de toon en introduceert het album. Een synthesizer tegenmelodie neemt het over, waarna er weer plaats gemaakt wordt voor de elektrische piano-melodie. Waar in de eerst drie minuten niet heel veel progressie plaats vindt, bevat het tweede deel meer gelaagdheid door middel van arps en sequencing. Een strijkers-tapijt voegt wat drama toe en zorgt voor de nodige sfeer. Met de introductie van de laser harp op 4:13, is de sfeer van dit nummer nagenoeg gelijk aan de openingtrack van "Electronica 1", "The Time Machine" (met Boys Noize). 

"Oxygene 14" gaat vlekkeloos over in "Oxygene 15". Een gated sequencer-patroon zorgt voor de globale sfeer. Het geluid en het patroon evolueren later in "Oxygene 17". Vanaf het begin zorgen de bekende Eminent 310-pads voor het typische Jarre-geluid. Vanaf 1:30 wordt hier het minimale analoge Minipops-ritme aan toegevoegd. Veel referenties met het recente "Electronica" -project. Dit nummer doet me sterk denken aan "The Heart of Noise" (met Rone).
Halverwege het nummer volgt een onderbreking, waarna de hoofd-sequencerlijn het weer overneemt. Steeds meer geluidseffecten worden toegevoegd. Terwijl het muzikale deel minimaal blijft. Vanaf 5:20 lijkt de accelerende aggresieve sequencer de voorbode te zijn van iets heftigs, maar een minuut later ebt het gevaar alweer weg.

"Oxygene 16" is misschien wel hét nummer dat het meest thuishoort in de klassieke "Oxygene"-cyclus. Veel herkenbare geluidseffecten, akkoorden van "Equinoxe 3", en geluiden die van "Laser Harp" van het "Concerts in China" album zouden kunnen komen.

Op 1:24 komt ook hier weer een ritme in. het lijkt er op dat Jarre ervoor gekozen heeft om er redelijk het tempo in te houden.
Als het ritme op volledige sterkte is op 2:20, wordt je uitgenodigd om in beweging te komen. De energie doet me denken aan Yello's "On Track".

Een subtiele en verhalende soft synth-melodie, gecombineerd met de verschillende gedetailleerde lagen, maken dit tot een van de meest interessante nummers van het album. 
Het laatste deel van "Oxygene 16" is op dezelfde manier opgebouwd als "Oxygene 3". Beiden bereiden voor op de single van het album. 

"Oxygene 17" kan gerust de "Oxygene 4" van de jaren 2010 genoemd worden. Alle cliché's zijn aanwezig in dit ritmische nummer: van de glissandi en de flangered pads, tot de wind/ruis geluidseffecten en de opbouw en structuur van het nummer (die nagenoeg hetzelfde is als het anthem uit 1976). De hoofdmelodie van het nummer wordt gespeeld door een staccato synthesizer-geluid, het lead-geluid komt rechtstreeks uit "Geometry of Love part 1", en de hoofdakkoorden, als ook de tegenmelodie, worden voortgebracht door de Eminent 310.

Een ander detail van dit nummer (maar ook van enkele andere nummers op het album) zijn de melodielijnen. Deze zijn complexer vergeleken met de minimale benadering die te horen is op het originele "Oxygene"-album. Hierdoor krijgt het geheel nét even iets meer diepgang. 

"Oxygene 18" is het best te omschrijven als een ambient / lounge / chill-out overgang.

Wederom met een verhaallijn door elektrische piano. Het is een aardige intermissie die in zekere zin 'ademt', maar volledig niet in de lijn van de originele "Oxygene" is. Het nummer had zomaar onderdeel kunnen zijn van Jarre's e-jazz experiment "Sessions 2000". Het markeert de overgang naar het tweede deel van het album, dat een donkerdere ondertoon heeft.

Dan slaat de sfeer om. Zoals Jarre toelicht, is het album opgesplitst in twee delen. Het tweede deel begint met "Oxygene 19". De gefilterde strijkers hebben wat weg van het begin van "Second Rendez-Vous". Op 0:50 wordt een trance-achtige arpeggio ingestart.

Zo nu en dan zijn er spannende akkoordwisselingen te horen.

Na 2:00 komt er een lichte Moog-lead (zoals die van "Oxygene 4") in. Subtiele sequencer-patronen wordt toegevoegd.

Een korte onderbreking na 2:50, waarbij de sequencer opnieuw opgebouwd wordt, zoals in een gemiddeld trance-nummer.

Op 3:40 keert de melodie terug. De verwachte stevige beat blijft achterwege.
De akkoorden verdwijnen in de verte, en enkele staccato noten gaan over in de laatste track van het album.

Een zwaar, dramatisch en overstuurd kerkorgel overheerst de eerste minuut van "Oxygene 20". Vanaf 1:25 doemt "Oxygene 6" op uit de verte. Onweer op de achtergrond. Het stereobeeld beweegt van links naar rechts en de afsluiter uit 1976 verdwijnt een minuut later weer waar het vandaan kwam.

We maken ons op voor de finale. Nog steeds onderdeel van "Oxygene 20", maar dit had net zo goed "Oxygene 21" kunnen zijn.

Lage tonen worden vergezeld door een emotionele en hemelse synth-pad die een akkoordenprogressie speelt. Een huilende synth lead leidt bij 5:30 een enigszins sinistere stemming in. De sfeer wordt duisterder wanneer de onweer terugkeer. Ditmaal met regen.

Het slotakkoord brengt wat licht in de duisternis. Dit valt samen met de smeulende restanten van een kampvuur, terwijl er een wind waait.

De serie die in 1997 nog aangekondigd werd als "The Complete Oxygene", is nu eindelijk écht compleet.

Ik had de eer om "Oxygene 3" in de afgelopen 3,5 weken al te mogen beluisteren.

Vreemd genoeg heeft het minstens twee weken geduurd voordat de essentie van dit laatste hoofdstuk tot me doordrong. Elke keer dat ik het album beluisterde, werden de nummers stukje bij beetje beter. Alles leek uiteindelijk toch op zijn plaats te vallen.

In eerste instantie was ik een beetje sceptisch over dit project. Bij het lezen van de informatie in het cd-boekje wordt het duidelijk dat een groot deel gewijd is aan de instrumenten die op het album te horen zijn. Dit maakt absoluut onderdeel uit van het creëren van het "Oxygene"-gevoel, maar uiteindelijk is er meer nodig dan specifieke instrumenten om een episch muziekstuk te maken.

Dit in combinatie met het gegeven dat Jarre het originele "Oxygene" in zes weken tijd opnam, en dat dezelfde periode ook voor "Oxygene 3" is gehanteerd. Aangezien dit expliciet vermeld wordt, had ik vooraf sterk mijn twijfels. Mijn eerste indruk was dan ook dat Jarre nog enkele weken 'over' had na het voltooien van "Electronica". Gecombineerd met aandringen van de platenmaatschappij, om last-minute nog iets in elkaar te zetten of materiaal bij elkaar te rapen voor het 40-jarig jubileum van zijn debuut. Of dit ook echt het geval is geweest, zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen.

Jarre dekt zich op voorhand in met betrekking tot mijn vooroordelen door het muzikale proces op een logische manier te verbinden met het artwork.
De originele hoesontwerp van Michel Granger is omgezet naar een 3D-model, en gedraaid naar een zijaanzicht. Dit representeert een andere visie op het originele opnameproces.

Met deze achterliggende gedachte kan Jarre in principe alle kanten op.
De enige kanttekening is dat het gebruik van het originele artwork enigszins doet suggereren dat de muziek op de plaat dichter bij het origineel ligt dan daadwerkelijk het geval is.

Wanneer je tijdens het beluisteren van "Oxygene 3" iets verwacht in de stijl van het originele album uit 1976, of de opvolger uit 1997, is de kans groot dat het album tegenvalt. Althans, in eerste instantie. Tot een week geleden was ik er niet van overtuigd dat "Oxygene 3" een waardige toevoeging op zijn twee klassieke voorlopers zou zijn. Inmiddels ben ik stukken positiever gestemd.

 Ik kan niet anders concluderen dat "Oxygene 3" een fraaie en gebalanceerde plaat is. Er zijn veel overeenkomsten te horen, en links te leggen met de eerdere delen uit de trilogie, en Jarre's oude werk.
Waar Jarre met "Electronica" gezien het concept zijn huidige stijl niet volledig op de voorgrond kon profileren, heeft hij hier op "Oxygene 3" weer volledig de vrijheid voor gekregen. Waar ik in eerste instantie gemengde gevoelens had, blijkt dit toch een conceptplaat die groeit met de tijd. In de typische traditie van Jean Michel Jarre zoals we die eigenlijk sinds "Oxygene 7-13" niet meer gehoord hebben. En dat is erg goed nieuws voor de echte fans!


De tijd zal leren of "Oxygene 3" net zo'n iconisch album zal worden als zijn voorgangers.

BRONNEN

- www.jeanmicheljarre.com;
- Jean Michel Jarre's officiële sociale media;
- "Oxygene 3" artwork.

FOTO'S EN AFBEELDINGEN: 
- Gebruikte foto's zijn afkomstig van de sociale media en website van Jean Michel Jarre;
- Het album-artwork is auteursrechtelijk beschermd eigendom van Jean Michel Jarre en Sony Music.

DANK
Speciale dank aan Erik Guillot, Frank Bloemen en Lotte de Boer van Sony Music Nederland.



Deze Nederlandse versie van deze album-bespreking is exclusief gepubliceerd voor www.jeanmicheljarre.nl. De Engelse vertaling is hier te lezen.