The second release of my archives recordings is available. Due to all activities around the Free Arts Lab EP (which wasn't released at the scheduled moment in the end, very unfortunate), this compilation took some longer than expected to see the light.
Here are the details:
Since the early 90s, Remy registered an uncountable amount of
compositions, improvisations, try-outs, sketches, studies and
performances. Remy always felt the need to release a lot of this
material, but with such a huge variety of recordings, it was never
possible to release everthing. During the selection process for the
released REMY-albums, a lot of music was rejected. Simply because these
tracks didn't fit into the concept or feeling of the specific release. A
large amount of unfinished tracks, sketches, etc. will definitely never
be released. And there also is enough stuff that is absolutely not good
enough by means of technique and recording. But through “Archives”
there is this possibility to publish and share a lot of these
recordings. Recordings that otherwise would never have seen the light. Besides
the fact that “Archives” offers music that could never be heard before,
it gives the perfect insight into Remy's musical and artistic world, as
well as it might also help to understand the direction Remy's music
evolved into. “Archives 2” contains material from 2000 until 2002.
"Archives 2" consists of mastered archives recordings and is available as 320 kbps MP3 and 16 bit / 44,1 kHz FLAC. The accompanied
artwork contains the necessary background information on each of the
tracks, as well as some photos from the period of the specific music
pieces.
The digital download only release "Archives 2" is exclusively available from www.desertedislandmusic.nl.
After Jeroen, Petter and I made a lot of recordings during our improvisation sessions in Ouddorp, back in March, we decided to select some of this material to work on a conceptual Free Arts Lab EP: "Futuristic Ode At The Old Village To Miss Fernande".
The last couple of months we worked intensively to establish a representive release.
Our point of view for the EP was to make a selection of fully
improvised parts we created during the Ouddorp sessions in the first
place, and add and edit parts where required and where possible
afterwards. In the end we wanted to create a good balance of improvised and studio elements.
However, the last couple of weeks, but especially recent days, we had a lot of discussion about the quality of our production. Judging various aspects of the material's current shape.
Although we fully support the concept and material, we simply think it's not good enough to release in its current form.
As a result of this, after many considerations, we decided that the cd will not be released.
With the absence of the EP, our planned release party at the Patronaat Café in Haarlem, December 20th is also being cancelled.
It's a real pity, when looking at the many, many hours and efforts we put into sculpting this project, but it is how it is.
So coming time we will just continue our activities and work on the future plans of Free Arts Lab, and where an eventual release should fit.
Last Thursday, October 22nd, I got a phone call from Ron Boots: Kjetil Ingebrigtsen - the act for the upper room at the E-Live Festival - cancelled due to illness. Just 2 days before the festival was to take place.
Ron asked me if I was able to perform instead. I instantly accepted the offer. Besides, he also contacted Hans van Kroonenburg (aka Skoulaman).
Soundcheck.
(Jeroen Hagen, Petter Janse, Hans van Kroonenburg,
Mario Schönwälder)
There were three slots in between the concerts on the main stage, which we could make use of. Within the first slot (13:30-14:30) Hans performed a one-hour solo set, which he also played last week at Awakenings, in the U.K.
We agreed to reserve the second slot (17:15-19:00) for the concept I had in mind.
And we could also have done something with the third slot (20:15-21:00), but in the end we decided to let this unused.
Recently, I discussed with Petter (guitar player from my band Free Arts Lab) about the excitement of doing a gig without preparing anything at all in advance. So this came in mind directly for the content of the thing I wanted to do at E-Live.
This was also the reason that I contacted Petter immediately after Ron Boots' phone call. And (indeed) he said yes to my question if he would like to join in an unprepared music session.
From this point I also asked Jeroen (drummer from Free Arts Lab), who also said yes without any hesitation, and even cancelled all his appointments for Saturday.
When I contacted some other fellow-musicians, most of them already had other things to do for October 24th. Mario Schönwälder actually always is present on the festival with his label Manikin, and confirmed with excitement (we already shared the same stage once before, back in 2010, during the Ricochet Gathering in Berlin). Only two hours or so in advance, David Wright (who is also present every year at E-Live and E-Day with his A.D. Music label) also confirmed. He also was very enthusiastic about the thing we were about to do.
Hans van Kroonenburg, me, David Wright,
Mario Schönwälder. (Photo by Phil Booth)
Petter set in the first notes while the people started to enter the room. The ambient atmosphere he created with his guitar remained 10 minutes. In the meanwhile, respectively Hans and I set in filling the ambience. After this slow movement, the first sequence was introduced. Mario generated effects, and later on also lead sounds, with his i-Pad and i-Phone. Jeroen took place behind his drum kit when the sequence was on its way 5 minutes. David struck the first keys of my Yamaha EX5 at the 40 minutes mark, playing various parts with strings, piano, and a lead. From that point sequencing, rhythmic parts and intermezzos alternated. After approximately 80 minutes we finished our improvisational session.
According to how things sounded and felt to me during the performance, and the response and reactions from the audience, things seemed to have worked out rather well. Nevertheless I had some points for improvement for a certain kind of appearance in future. But this actually always it the case.
Although the program for the upper room seemed not to be clear to everyone, combined with the fact that our session was scheduled simultaneously with the dinner break (which I well-considered, so we had available all the time to create something and do the thing we wanted to do), didn't result in an entirely full house. But the main purpose was achieved: All musicians (including myself) really enjoyed ourselves, doing together what connects us all: making music!
Ash Ra Tempel.
As grand finale of the day, I visited the headlining concert by Ash Ra Tempel (Manuel Göttsching and Lutz Lüül Graf-Ulbrich). A great concert (the only one I witnessed, due to my own performance) which only got better as the concert progressed.
Many thanks to Ron Boots for giving me the opportunity again to perform at the E-Live Festival. Much appreciated, and as always it was a pleasure and honour to be part of the line-up. Which was my fifth time by the way.
Thanks a lot to all friends who joined on stage: my friends from Free Arts Lab (Petter Janse (guitar), Jeroen Hagen (drums)), Hans Kroonenburg (synths and sequencing), Mario Schönwälder (i-Pad and i-Phone), David Wright (synthesizer). None of them prepared anything, and none of them knew what to expect. Much respect for accepting my invitation for this very last-minute experience.
And last but not least, big thank you's to everyone who attended our session.
Now I am looking forward to the next gig, which will be a showcase with Free Arts Lab, accompanied with our debut EP release, at the Patronaat Cafe in Haarlem, on December 20th.
Support: chill-out ambient sets by C-Jay.
Entrance is free.
We hope to welcome you there!
Information: http://www.patronaat.nl/20-12-2015/free-arts-lab-ep-presentatie-%2B-c-jay
Na het tegenvallende laatste studio-album "Teo & Tea" (wat voor een groot deel niet veel meer was dan een contractuele verplichting, om bij zijn toenmalige platenlabel Warner Music weg te kunnen) uit 2007, heeft elektronica-pionier Jean Michel Jarre volop de tijd genomen om, via terugkeer naar het verleden, zichzelf te herontdekken.
Met als eerste de remake van zijn internationale doorbraak "Oxygene" uit 1976, en hierna de opnieuw in 5.1 surround opgenomen selectie van zijn grootste hits van de afgelopen 28 jaar, met "Aero" (2004). Inclusief de bijbehorende intensieve concertreeksen.
Begin van de promotiecampagne voor
het nieuwe album, maart 2015
Het project (met de werktitel "E-Project") waar Jean Michel Jarre zich de afgelopen vijf jaar mee bezig heeft gehouden is op papier al voldoende om bij voorbaat te kunnen spreken van de meest indrukwekkende 'comeback' uit de muziekgeschiedenis. Als je dit überhaupt als een comeback mag zien. Want naast het feit dat Jarre voor de fans nooit is weggeweest, en de beste man geen moment stil zit, ontwikkelde hij in de tussenliggende tijd ook nog eens high-end audio-apparatuur voor zijn Aero Technologies, en zet hij zich in voor de belangen van muzikanten als president van CISAC.
"Electronica" - zoals het nieuwe project heet - vertelt Jarre's eigen geschiedenis van de elektronische muziek.
Daarnaast heeft de inhoud van het album betrekking tot de relatie tussen de mens en de hedendaagse technologie, en de bijbehorende sociale aspecten. Het project omvat maar liefst 30 samenwerkingen in totaal, verdeeld over twee albums.
Deze voorbespreking betreft het eerste deel, "Electronica 1 - The Time Machine", welke 16 oktober wordt uitgebracht. Deel 2 staat gepland voor het voorjaar van 2016.
De lijst met artiesten die betrokken zijn bij dit project is behoorlijk indrukwekkend. En het is absoluut bewonderenswaardig dat het Jarre gelukt is om al deze muzikale grootheden bij dit nieuwe project te betrekken. Artiesten die stuk voor stuk een belangrijk deel van de elektronische muziek-evolutie markeren.
Het is al minstens net zo fascinerend dat er in hele grote lijnen tot een eindresultaat is gekomen waar een goede balans is gevonden tussen het geluid van iedere afzonderlijke meewerkende artiest en dat van Jarre. Tevens streeft het concept van samenwerkingen het doel na dat Jarre voor ogen heeft met betrekking tot het bundelen van de krachten van verschillende artiesten.
Gelimiteerde deluxe fanbox.
Met een steeds lastiger klimaat voor muzikanten - en zeker voor diegenen die hun geld met de muziek verdienen en hiervan moeten leven - moeten er immers nieuwe en creatieve manieren verzonnen worden om muziek aan de consument te verkopen. Onder andere door samen te werken, wordt het bereik van de muziek vergroot.
Om de verkoop te stimuleren zijn er een aantal singles in beperkte oplagen uitgegeven, en zijn er (tevens gelimiteerde) deluxe, met de hand genummerde, fan-boxsets van het project verkrijgbaar.
Voor mij was dit een project om met veel spanning naar uit te kijken. Ten eerste vanwege het feit dat ik altijd een grote fascinatie voor de muziek van Jean Michel Jarre heb gehad. Je weet nooit wat je op muzikaal vlak van de inmiddels 67-jarige Fransman kunt verwachten. Ten tweede vanwege de samenwerking met de vele artiesten die op dit project te horen zijn. Artiesten die los van dit project ook een zeer groot deel van mijn muzikale verleden omvatten.
Sinds dat het concreet was dat mijn 'held' Jean Michel Jarre dit jaar nog met een nieuw album zou gaan komen, ontstond bij mij een opwinding die mij ook in zijn greep had tijdens de toeloop naar de release van "Oxygene 7-13" (1997), en misschien in iets mindere mate bij "Metamorphoses" (2000). Deze spanning heb ik sindsdien eigenlijk bij geen enkel ander album van een willekeurige artiest meer ervaren.
Internet is de afgelopen jaren uitgegroeid tot de ultieme mogelijkheid om tracks uit te wisselen en zo samenwerkingen van over de hele wereld te realiseren. Zonder daarvoor de deur uit te hoeven.
Echter, Jarre koos ervoor om te reizen en persoonlijk met de betreffende artiesten in hun studio's te werken aan de tracks. En dit is duidelijk hoorbaar in het uiteindelijke resultaat.
Naast reizen tussen Parijs en onder andere 150 kilometer buiten Wenen, woonde Jarre zelfs een tijd in Los Angeles voor dit project. Het afmixen van alle opnamen deed Jarre in zijn studio in Parijs.
Het nieuwe project van Jarre brengt hoge verwachtingen met zich mee. Maar worden deze waargemaakt?
De perfect uitgedachte en intensieve promotiecampagne van de afgelopen maanden (wat enkel nog maar het begin is), in aanloop naar de album-release, doet suggereren van wel.
De nodige spanning werd zorgvuldig opgebouwd en om de twee weken verscheen er een track story van een samenwerking voor het project. De eerste focus lag op de vaste fanbase, en de speciale edities zijn dan ook bedoeld voor deze doelgroep.
Sinds vorige maand is er begonnen met het betrekken van de internationale pers en media voor het echte grote promotiewerk.
"Electronica 1 - The Time Machine" omvat de eerste 15 samenwerkingen van dit monsterproject, verdeeld over zestien uiteenlopende tracks. Vince Clarke heeft de eer om maar liefst twee plekjes op dit album in te vullen.
De tracks op een rijtje:
Alexander Ridha (Boys Noize).
1) The Time Machine (JMJ & Boys Noize) - 3:52
Een Mellotron-koor leidt de openingstrack - tevens de titeltrack van het album: "The Time Machine" - in. Deze samenwerking met het Duitse Boys Noize (Alexander Ridha) is een perfecte opener van dit album, en komt meteen ter zake. De stijl is typisch Boys Noize en doet gelijk verlangen naar meer.
Jarre's inbreng in deze track is duidelijk te herkennen aan het gebruik van het welbekende geluid van de Laser Harp (ofwel de Elka Synthex), glissandi (zoals onder andere te horen op "Equinoxe"), en een lead als in "Industrial Revolution". Je zou deze openingstrack kunnen zien als een reis door de tijd, langs enkele passages uit Jarre's carrière.
JMJ & Anthony Gonzalez (M83).
2) Glory (JMJ & M83) - 3:56
Dit was het eerste nieuwe werk dat van Jarre's (op dat moment nog onbekende) nieuwe project te horen was. Als eerste in een ingekorte versie tijdens de aftiteling van de korte film “EMIC: An Interstellar Time Capsule Film”. Een samenwerking van Google Play en het science fiction meesterwerk "Interstellar", geregisseerd door Christopher Nolan. Een aantal versies van "Glory" verschenen op de enkel als digitale download verkrijgbare "Remix EP 1", waaronder remixen van Steve Angello (van de Swedish House Maffia) en 16 Bit Lolitas.
Al vanaf de eerste keer dat ik "Glory" hoorde, is de melodie in mijn hoofd blijven zitten.
Het nummer begint met een analoge drumcomputer, terwijl de vocalen en melodie geïntroduceerd worden. De drums wordt aangedikt en er komen steeds meer subtiele details bij.
Iets voorbij de eerste minuut van de intro, wordt er een arpeggio ingezet, en wordt er spanning opgebouwd door de percussie. Rond 1:40 starten de drums en percussie het ritme voor de rest van de energieke track in. Aan de enkele vocalen worden extra stemmen en zelfs een koortje toegevoegd. Dit ijzersterke anthem bevat een uitstekend arrangement van de diverse vocalen, en zou het goed doen tijdens de openingsceremonie van bijvoorbeeld een Olympische Spelen.
JMJ & Nicolas Godin (Air).
3) Close Your Eyes (JMJ & Air) - 6:25
Eerst is een aanhoudende hoge toon te horen, die gegenereerd wordt door een klankgenerator uit de tijd van de in 1958 opgerichte GRM (Groupe Recherche Musicales; het onderzoekscenrtum op het gebied van geluid en electro-akoestische muziek, onder leiding van Pierre Schaeffer), waar Jarre ooit onderdeel van uitmaakte. Waarna een tape-loop ingezet wordt, die dient als ritme, om vervolgens over te gaan in een ritme uit de Korg Minipops. Een rustige Arp 2600 arpeggio, gevolgd door akkoorden die deels uit de Eminent 310 (het orgel met Jarre's kenmerkende strings-geluid) komen.
De typerende 'Air'-geluid van onder andere de piano en vocoder zetten de toon voor de rest van het nummer. Het verdere verloop van het bijzonder sfeervolle nummer, roept het de sfeer op van Jarre's "Gloria, Lonely Boy", van het album "Metamorphoses" (2000). Het nummer had overigens ook rechtstreeks van het Air-album "Moon Safari" (1998), maar misschien nog wel meer van "Premieres Symptomes" (werk uit de periode 1995-1997) kunnen komen. Later in de track zijn nog een 'Theremin'-achtig geluid uit de EMS VCS3, en enkele andere geluiden die Jarre in de jaren 70 veelvuldig gebruikt heeft, te horen.
Een van mijn absoluut favoriete tracks, "Close Your Eyes", is een van de nummers op dit album waarin de stijlen van Jarre en de meewerkende artiest / band perfect in balans lijken te zijn. Deze track is een must voor alle Jarre-fans die hunkeren naar nieuw materiaal met elementen van "Oxygène" en "Equinoxe".
JMJ & Vince Clarke.
4) Automatic (part 1) (JMJ & Vince Clarke) - 3:09
"Automatic (part 1)" begint gelijk met herkenbare Vince Clarke sequences en leads, bekend van zijn werk met 'Yazoo' en 'Erasure'. Mellotron-strings komen op uit de verte en de melodie van belletjes doen denken aan de "Aero"-intro van "Chronologie 6".
Aan de melodie-lijnen en sequencing is goed te horen dat zowel Jarre als Clarke voor een groot deel dezelfde muzikale voorkeuren hebben.
5) Automatic (part 2) (JMJ & Vince Clarke) - 2:59
Na 3 minuten zijn we halverwege dit tweeluik. Er vindt er een tempoversnelling plaats, en de track gaat naadloos over in "Automatic (part 2)". De sprekende hoofdmelodie wordt gelijk ingezet. Het uptempo nummer klinkt als een mix van de titeltrack van "Aero" en "Chronologie 6" en zou niet misstaan hebben op "Oxygene 7-13" (1997).
Na het horen van het deel met Clarke vraag ik mij alleen nog af wanneer deze twee heren een heel album samen gaan maken?
JMJ & Victoria Hesketh (Little Boots).
6) If..! (JMJ & Little Boots) - 2:58 "If..!" is de samenwerking tussen Jarre en electropop singer-songwriter en DJ uit Blackpool, Victoria Hesketh (aka Little Boots).
Het is een aanstekelijke pop-song over een vriendschap (eventueel, 'If we have the time, and nothing on our mind') in de huidige moderne tijd, waar iedereen druk is met eigenlijk niks ('busy saying nothing') met mobiele telefoons, sociale media, etc.
De track bevat enkele bijna-kitsch elementen, zoals een Venga Boys lead, maar aan de andere kant klinkt de compositie volwassener dan je in eerste instantie verwacht bij de term pop-song.
Alle ingrediënten voor een potentiële hitsingle zijn aanwezig, en met de lopende remix-competitie voor deze track, zouden we kunnen suggereren dat de platenmaatschappij "If..!" uitgekozen heeft voor een komende commerciële single. Maar dit is niet bevestigd. In ieder geval zal de winnende remix te horen zijn op de voor het eind van het jaar te verschijnen digitale "Remix EP 2".
JMJ & Andrew Hung (Fuck Buttons).
7) Immortals (JMJ & Fuck Buttons) - 4:30
Deze track klinkt als een overgang en soort rustmoment, tussen het eerste en tweede deel van "Electronica 1".
Duistere en korrelige pads zijn te horen aan het begin van "Immortals". Vervolgens zet er een arpeggio in die qua geluid en structuur in de buurt komt van Guru Josh's house-klassieker "Infinity" uit 1990.
Ondanks dat Andrew Hung en Benjamin John Power al sinds 2004 actief zijn als Fuck Buttons, ben ik nauwelijks bekend met het werk van dit experimentele muziekduo, die overigens uit dezelfde plaats (Bristol) komen als verderop genoemde trip-hop-pioniers, Massive Attack.
De slepende beat en de arpeggio kabbelen lekker door, maar heel subtiel wordt de energie binnen de track opgevoerd, voor het grootste deel door toedoen van de drums. Halverwege is een break te horen met geluiden van iets dat lijkt op een schommel die aanloopt. Hierna gaat het laatste deel van dit nummer los. Optimaal gebruik makend van energieke drum-breaks, en het spannende akkoorden-verloop van de pads, om het nummer zo naar een climax toe te laten werken.
JMJ & Moby.
8) Suns have gone (JMJ & Moby) - 5:47
Wie de albums "Play" en "18" van Moby goed vindt, zal "Suns Have Gone" ook zeker kunnen waarderen.
Ondanks dat ook dit weer een te gekke track is, ontbreekt er naar mijn mening een direct hoorbare muzikale inbreng van Jarre.
De opbouw van de track en geluiden zijn voor een groot deel typisch Moby. Naast het gebruik van elektronica, bespeelt de beroemde veganist uit New York ook de gitaar, en neemt hij de vocalen voor zijn rekening.
De effecten over de zang zorgen voor een dramatisch en melancholisch karakter van de track. De zanglijn is verhalend en wisselt perfect af met instrumentale delen binnen de track. Naarmate het nummer over de minder gezellige kant van de liefde vordert, wordt de zang steeds krachtiger en opzwepender, om zo naar een climax toe te werken. Moby eindigt met de woorden "I loved everything that was here", waarna de akkoorden in de verte wegebben.
JMJ & Mike Lévy (Gesaffelstein).
9) Conquistador (JMJ & Gesaffelstein) - 3:07
De tweede single van "Electronica 1" is een samenwerking tussen Jean Michel Jarre en - de voor mij volledig onbekende - Gesaffelstein. Hij maakte remixen voor artiesten als Tiga, Miss Kittin en Lana Del Rey. Ook heeft hij geproduceerd voor Kanye West. Geen kleine namen dus.
Mike Lévy (aka Gesaffelstein) is mede-geboortestadsgenoot (beiden zijn geboren in Lyon) van Jarre. Hij is tevens de jongste meewerkende artiest (30 jaar) die op dit deel van het project te horen is.
"Conquistador" verwijst naar de Spaanse term voor 'veroveraar' en was een soldaat, ontdekkingsreiziger en avonturier uit de 15de-17de eeuw.
Deze track begint onheilspellend en zet gelijk een duistere en spannende sfeer neer. Vrijwel vanaf het begin is een langzame techno-beat te horen, die voor een groot deel de toon van het nummer zet.
De sterke melodielijn herhaalt zich het hele nummer door, en variatie in het geluid van de melodie (een dikke lead, afgewisseld door een synth-koor), een enkele transponering (rond 1:00), en een break (vanaf 1:35) waar alleen een gated koor, en de hoge sequence die al eerder in de track te horen is, zorgen voor de nodige afwisseling binnen het nummer.
"Conquistador" is één van de drie gelimiteerde 12 inch-singles die uitgegeven is.
JMJ & Pete Townshend.
10) Travelator (part 2) (JMJ & Pete Townshend) - 3:06
Voor mij is de samenwerking met Pete Townshend een van de meest verrassende die op dit album te horen is.
Bij elektronische muziek denk je misschien niet gelijk aan een van de medeoprichters van de rockband The Who, maar met de rock musical "Tommy" (1969) waren Townshend en consorten een van de eersten die gebruik maakten van synthesizers in de rockmuziek.
De overtuigende en expressieve stem van Townshend in combinatie met de techno elektronica en de pakkende melodielijnen maken "Travelator (part 2)" tot een uitstekende track.
En dan ben ik uiteraard erg benieuwd naar "Travelator (part 1)".
JMJ & Edgar Froese (Tangerine Dream).
11) Zero Gravity (JMJ & Tangerine Dream) - 6:46
De muziek van Tangerine Dream heeft mij na de periode met albums als "Tyger" (1987) en "Lily on the Beach" (1989) eigenlijk weinig meer kunnen boeien.
Ondanks dit was ik redelijk opgewekt toen ik vernam dat er een samenwerking had plaatsgevonden tussen Jarre en Edgar Froese met zijn Tangerine Dream. Waar samenwerkingen met artiesten als Vangelis, Kraftwerk, Klaus Schulze of Mike Oldfield niet tot de mogelijkheden mogen horen, had ik ook deze combinatie niet geheel voor mogelijk gehouden.
Een heleboel klassieke Tangerine Dream-elementen uit de periode met Johannes Schmoelling (zonder twijfel mijn favoriete TD-periode), zoals sequences, melodielijnen, solo leads and overige geluiden zijn te horen op deze "Zero Gravity".
Het nummer wordt gedragen door een langzame, maar zorgvuldige ontwikkeling. Iets waar een van de oprichters van de Berlijnse School van de elektronische muziek patent op heeft.
Op 1:35 start de sequencer, en gedurende het verloop van de track worden hier meer lagen aan toegevoegd in de typische stijl van Tangerine Dream.
Een langzame baslijn zorgt voor een opleving in de track. Een onregelmatige drums lijken vanaf 3:20 wat meer energie aan het nummer te geven, maar in minder dan een minuut is het slagwerk al weer verdwenen, en begeven we ons richting het einde.
Het is een track zonder climax, maar er zijn genoeg details en muzikale progressie te horen, waardoor het een interessante track is.
Het Britse DJ-duo Above & Beyond maakte een remix van de track. Deze versie is tevens te horen op de single.
"Zero Gravity" is één van de drie gelimiteerde 12 inch-singles die uitgegeven is.
"Electronica 1" is opgedragen aan Edgar Froese, die op 20 januari overleed. Het nummer was reeds opgenomen op dat moment.
JMJ & Laurie Anderson.
12) Rely On Me (JMJ & Laurie Anderson) - 2:57
Eens in de 15 jaar vindt er een samenwerking tussen Jean Michel Jarre en Laurie Anderson plaats. De eerste was het prachtige "Diva" van Jarre's album "Zoolook" (1984). Hierna volgde "Je Me Souviens", afkomstig van "Metamorphoses" (2000). En de derde samenwerking is nu dus ook een feit voor "Electronica 1".
De sfeer van "Rely On Me" doet denken aan Madonna's zwoele "Justify My Love". De uitgedachte uitspraak en intonatie van de woorden komen nog wel het meest in de buurt van eerdergenoemde track "Diva".
Anderson beschrijft de relatie met een telefoon. Deels door spraak, en deels door zang, waardoor haar uitgesproken stijl duidelijk naar voren komt.
De spanning die Anderson creëert met haar stem, in combinatie met de minimale instrumentatie, maakt dit tot een van mijn persoonlijke beste tracks van het album.
JMJ & Armin van Buuren.
13) Stardust (JMJ & Armin van Buuren) - 4:36
Als Nederlander ben ik er best een beetje trots dat 'wij' ook vertegenwoordigd zijn op dit project, in de persoon van Armin van Buuren.
Daarnaast is het een leuke bijkomstigheid dat ik samen met een aantal fans, na afloop van het concert in de Heineken Music Hall in Amsterdam in 2009, nagenoeg getuige was van de eerste ontmoeting tussen Armin van Buuren en Jean Michel Jarre. Een ontmoeting waar een belofte werd gedaan tot samenwerking van de twee, en waarvan de fans dachten dat dat zo'n vaart niet zou lopen. Inmiddels weten we beter.
Armin maakte een speciale trance-versie van "Stardust" voor in clubs en op dance-feesten.
De première van deze track werd gedraaid door Armin tijdens zijn dj-set op het Tomorrowlands festival, afgelopen zomer. De uiteindelijke album-versie is een stuk ingetogener, maar het blijft een zeer energieke track met fraaie opbouw en ijzersterke melodielijnen.
Toevoegingen door Jarre zijn er in de vorm van herkenbare lagen in de sequences en een aantal typerende geluidseffecten.
Ondanks dat velen 'commerciële trance' (zoals Van Buuren dit maakt) misschien niet direct in verband brengen met de muziek van Jarre, wordt het met deze track duidelijk dat de muziek van beide artiesten wel degelijk heel erg dicht bij elkaar ligt.
14) Watching You (JMJ & 3D) - 4:06
Massive Attack is een van mijn favoriete bands aller tijden, en heeft bovendien ook nog eens een van de beste nummers aller tijden op haar naam staan: "Unfinished Sympathy".
Ik werd dan ook heel erg blij van het bericht dat twee van mijn grootste helden de krachten gingen bundelen voor dit project."Watching You" is het resultaat van de samenwerking van Jarre en Massive Attack's frontman, Robert del Naja (aka 3D), en bevat de typische en obscure Massive Attack-sfeer. Overigens niet te vergelijken met eerdergenoemde klassieker en het oude werk van de van origine driemansformatie uit Bristol, maar in de stijl die de band (voornamelijk in de persoon van Del Naja) de laatste jaren heeft ontwikkeld.
De gebruikte vocalen zijn hoogstwaarschijnlijk door Jarre ingezongen, maar zijn dusdanig bewerkt voor deze track, dat dit moeilijk met 100% zekerheid te zeggen is.
Deze samenwerking heeft geresulteerd in misschien wel de rauwste en de meest obscure track van het album.
De break rond 2:20 is typisch Jarre, en doet denken aan de sfeer van Jarre's album "Metamorphoses" (2000)".
"Watching You" is één van de drie gelimiteerde 12 inch-singles die uitgegeven is.
JMJ & John Carpenter.
15) A Question of Blood (JMJ & John Carpenter) - 3:00
De samenwerking met regisseur van moderne horror, John Carpenter, is waarschijnlijk wel de meest filmische track van het album. Carpenter staat er om bekend dat hij tevens de muziek componeerde voor veel van zijn eigen films.
"A Question of Blood" klinkt als een moderne mix van "Les Granges Brûlées" en "Chronologie 3", gecombineerd met de nodige Carpenter-elementen.
Ondanks dat het samenkomen van deze twee leeftijdsgenoten redelijk voor de hand lag, is dit voor mij een van de verrassende samenwerkingen op dit album.
JMJ & Lang Lang.
16) The Train & The River (JMJ & Lang Lang) - 7:14
"The Train & The River" is de laatste track van het eerste deel van dit project en start met fragmenten virtuoos pianospel van de Chinese concertpianist Lang Lang. De enige artiest van dit project die eigenlijk geen directe relatie heeft met elektronica. Ik heb het idee dat er diverse korte en geïmproviseerde losse opnamen zijn gemaakt, die uiteindelijk door Jarre tot deze track zijn geboetseerd. Het pianospel lijkt enkele 'slordigheidjes' te vertonen, en ik mis bij deze track als enige een duidelijke structuur en thema, zoals bij de overige tracks op dit album wel te horen is.
Op de opbouw van het nummer is overigens niks aan te merken.
De titel van de track kunnen we verklaren naar aanleiding van verschillende details binnen de track.
Na de piano-intro, is er stromend water te horen (welke later in de track verandert in regen en onweer), waarna een meerlaagse arpeggio inzet, die beschouwd kan worden als het ritme van een trein.
Zodra de 'beat' erin komt, wordt de grote finale van "Electronica 1" ingezet. Symbolisch klinken de welbekende akkoorden van "First Rendez-Vous", en bij 5 minuten is de Laser Harp / Elka Synthex weer even te horen. Om rond de 7 minuten deze langste track van het album af te sluiten met regen en onweer. En als je goed luistert, zijn er ver op de achtergrond mogelijke treinstationsgeluiden te horen.
De elektronica lijkt uiteindelijk de flarden geïmproviseerde kunstjes bij elkaar te houden, en zorgt hierdoor toch voor een passende afsluiter van het album.
Er kan geconstateerd worden dat Jarre in de eerste plaats de initiatiefnemer van dit project is, als zijnde mentor, en dat hij naast het aanleveren van de schetsen / demo's er zorg voor gedragen heeft dat het uiteindelijke resultaat dusdanig geproduceerd en gemixt is, dat alle nummers tóch bij elkaar passen. Ondanks de behoorlijke diversiteit van de afzonderlijke tracks.
Een typische Jarre-sound en een flinke portie karakteristieke Jarre-elementen zijn hier en daar in de tracks te herkennen, maar voor mijn gevoel zijn het de meewerkende artiesten die de echte stempel op de individuele tracks drukken.
Jarre houdt zich dus op de achtergrond, en geeft alle artiesten volop de ruimte om zijn / haar ding te doen met zijn schetsen en demo's. Weliswaar volgens de normen van de maestro.
Er zijn genoeg artiesten denkbaar die aan dit project zouden hebben kunnen meewerken, maar elke artiest is een bewuste en weloverwogen keuze van Jarre zelf geweest. Daarnaast is er duidelijk voor gekozen om de nadruk te leggen op melodieuze en toegankelijke elektronische muziek. En de muziek van de meewerkende artiesten vertoont een flink aantal overeenkomsten met de muziek van Jarre.
En de speculaties deden, en doen eigenlijk nog steeds de ronde voor deel 2 van het project. Want de lijst met potentiële meewerkende muzikanten van elektronische muziek voor dit project is groot. Ik ben ook zeer benieuwd of er in eerste instantie artiesten bij dit project zijn betrokken, waarvan de tracks de uiteindelijke albums niet gehaald hebben.
Of dat er ook meerdere nummers / versies zijn opgenomen door de artiesten op het album (zoals het geval is bij Vince Clark en Pete Townshend).
Alle nummers (op de afsluiter van het album na) hebben een duidelijke structuur, en de meeste nummers zijn toegankelijk en liggen goed in het gehoor, zoals we dit van Jarre gewend zijn.
Naar mijn mening is eigenlijk geen zwakke track te bekennen op deze plaat, en de meeste nummers raken me wel op een of andere manier. Dit is ook gelijk de kracht van dit album.
Een album dat eigenlijk meer voelt als een compilatie van goede tracks, in plaats van een conceptueel studioalbum, zoals Jarre's meeste albums opgebouwd zijn. Zelfs "Metamorphoses", dat qua samenwerkingen en muzikale richting toch wel het meest in de buurt komt van "Electronica", is meer een muzikaal geheel. Maar dit komt waarschijnlijk door het feit dat de muzikale basis in zijn geheel door Jarre gecomponeerd is. Toevoegingen op dit album zijn gemaakt zoals Jarre dit in zijn hoofd had. Op "Electronica" liggen de verhoudingen toch iets anders. En dat is prima, want dat is immers onderdeel van het concept.
Hoewel er op de inhoud van dit project eigenlijk niks aan te merken is, heb ik wel mijn bedenkingen bij het artwork.
Hiervoor is een fraaie en sprekende foto gebruikt, maar deze dekt naar mijn mening maar deels de lading van de titel, inhoud en het concept.
Waarom moet er een foto van de componist in kwestie gebruikt worden (waarschijnlijk omdat hij de bedenker is van dit project), waar het accent eigenlijk ligt op de samenwerkingen?
Wellicht werd het een te dure grap om naast uitbetaling van de gages aan de meewerkende artiesten ook nog eens in de buidel te tasten voor een kunstenaar als Michel Granger, die in het verleden al vele malen, en niet geheel onverdienstelijk, legendarische album-covers heeft ontworpen. Maar waarom zou je hier op bezuinigen bij een dergelijk project? Hier had dus naar mijn mening iets veel interessanters van gemaakt kunnen worden.
Maar dat mag de pret niet drukken! Naar mijn mening overtreft Jean Michel Jarre de hoge verwachtingen met "Electronica 1 - The Time Machine". En dat is een uitstekende prestatie.
De komende tijd zit dit album zeker nog wel in mijn cd-speler. Naast de reeds bevestigde namen (waaronder Gary Numan, Hans Zimmer, David Lynch, Boris Blank (Yello), Sebastien Tellier, Julia Holter, The Orb en Jeff Mills) kunnen we in de tussentijd gewoon doorgaan met speculeren welke artiesten nog meer onderdeel zullen gaan uitmaken van "Electronica 2".
Speciale dank aan Sony Music Nederland.
Bronnen: - "Electronica 1" elektronische perskit; - Wikipedia; - "Electronica" track stories: https://www.youtube.com/user/JeanMichelJarreVEVO - Arte documentaire: "Jean Michel Jarre - A Journey Into Sound"
Foto's en afbeeldingen: - Bovenstaande foto's zijn afkomstig van de sociale media van Jean Michel Jarre en de meewerkende artiesten aan "Electronica 1 - The Time Machine", en bevat tevens printscreens van de trackstory-video's;
- Album- en single-artwork zijn auteursrechtelijk beschermd eigendom van Sony Music.
Deze Nederlandse versie van deze album-bespreking is exclusief gepubliceerd voor www.jeanmicheljarre.nl. De Engelse vertaling van deze album-bespreking is hier te lezen.
After the disappointment of his previous studio album "Teo & Tea" (what for the largest part was not much more than a contractual obligation, to get away from his record label at that moment, Warner Music) from 2007, electronica pioneer Jean Michel Jarre took all the time to rediscover himself, by returning to the past.
In the first place with the remake of his international breakthrough "Oxygene" from 1976, and hereafter with the newly in 5.1 surround recorded selection of his greates hits of the past 28 years, with "Aero" (2004). Including the accompanying intensive series of concerts.
Start of the promotion campaign for the
new album, March 2015.
On paper, the project (with working title "E-Project") on which Jean Michel Jarre had been working for the last five years, should already be enough in advance to call the most impressive 'comeback' of musical history. If you might speak of a comeback. Despite the fact that Jarre has never been out of the picture for the fans, and the gentleman never sits still, he also developed high-end audio equipment for his Aero Technologies in the meanwhile, and he is committed to the interests of musicians as president of CISAC.
The new project, which is called "Electronica", tells Jarre's own electronic music history.
Besides this, the content of the album is about the relation between human and nowaday's technology, and the linked social aspects. The project consists of no less than 30 collaborations in total, spread over two albums.
I will be previewing the first part, "Electronica 1 - The Time Machine", which will be released on October 16th. Part 2 is scheduled for early 2016.
The list of artists involved into this project is really impressive. And it is absolutely admirable that Jarre managed to gather all these musical greats, who one by one have been an important part of the electronic music evolution
And indeed it is really fascinating that this lead to an end result where there was found a fair balance between the sound of each individual artist and that of Jarre.
The concept of collaborations also tries to meet the purpose that Jarre has in mind related to gather forces of different artists.
Limited deluxe fanbox.
With the cimate getting more difficult for musicians - especially for the ones who have to make a living of their music - there has to be invented new and creative ways to sell music to the consumer. By collaborating for example, the range of the music is being expanded.
To stimulate sales, a couple of singles have been released in limited quantities, and deluxe (also limited) hand numbered fan boxsets of the project are available.
I have been looking forward to this project really a lot. In the first place because of the fact that I have always had a big fascination for the music of Jean Michel Jarre. You never know what to expect on a musical level from the Frenchman who recently turned 67. Secondly because of the collaborations with the many artists to be heard on this project. Artist who have also been a very large part of my musical history, apart from this project.
Since it became concrete that my 'hero' Jean Michel Jarre was about to show up with a new album this year, I was caught by the kind of excitement that also took me in its grip preceding the release of "Oxygene 7-13" (1997), and maybe also - but slightly less - with "Metamorphoses" (2000). I haven't had this kind of suspense since then with any other album of any thinkable artist.
Within the last years, internet has been expanded to the ultimate opportunity to exchange tracks, and to establish collaborations worldwide. Without having to leave your chair.
However, Jarre chose to travel and to work in the studio together with the artists in their studios. And this can clearly be heard in the final result.
Besides travelling between Paris and e.g. 150 kilometers outside of Vienna, Jarre even moved to Los Angeles for a while for this project. Jarre did the final mixing of all recordings in his studio in Paris.
The new project comes with high expectations. But are these being fulfilled?
The perfectly thought over and intensive promotion campaign from the past few months (which actually only is the beginning), preceding the album release, suggests positive.
The necessary suspense was being built very carefully, and every two weeks a track story about a collaboration from the project has been published. The first focus was on the solid fanbase, and the special editions are in the first place meant for this targetted group.
Since last month the international press and media have been involved for the real promotional activities.
"Electronica 1 - The Time Machine" contains the first 15 collaborations of this monster project, spread over sixteen different tracks. Vince Clarke has the honor to fill a whopping two places on this album.
Track by track:
Alexander Ridha (Boys Noize).
1) The Time Machine (JMJ & Boys Noize) - 3:52
A Mellotron choir leads in the opening track - which also is the title track of the album: "The Time Machine". This collaboration with the German Boys Noize (Alexander Ridha) is a perfect opener of this album, and immediately comes to the point. The style is typical Boys Noize and desires for more.
Jarre's input is clearly noticable by means of the well-known sound of the Laser Harp (alias the Elka Synthex), glissandi (for example to be heard on "Equinoxe") and a kind of "Industrial Revolution" lead sound. So you might perhaps see this opening track as a time travel, along some passages of Jarre's career.
JMJ & Anthony Gonzalez (M83).
2) Glory (JMJ & M83) - 3:56
This was the first new work to be heard from Jarre's (at that moment still unknown) new project. In the first place as an shortened version during the subtitles of the short film “EMIC: An Interstellar Time Capsule Film”. A collaboration between Google Play and the science fiction masterpiece "Interstellar", directed by Christopher Nolan. And a couple of versions of "Glory" already appeared on the digital download release "Remix EP 1", including remixes by Swedish House Maffia's Steve Angello and 16 Bit Lolitas.
From the first time I heard "Glory" it got stuck into my head.
The track starts with an analog drumcomputer, while the vocals and melody are being introduced. Hereafter the drums are extended and a lot of subtle details are added.
A little past the first minute of the intro, an arpeggio enters the scene, and the percussion increases the suspense. With 1:40 the drums and percussion start the rhythm that will remain the rest of the energetic track. After the single vocals in the beginning, additional vocals and even a small choir set in. This very strong anthem with awesome arrangement of the various vocals would be a perfect track for an opening ceremony of for example the Olympic Games.
JMJ & Nicolas Godin (Air).
3) Close Your Eyes (JMJ & Air) - 6:25
First you hear a continuous high note, generated by a sound generator from the time of the in 1958 established GRM (Groupe Recherche Musicales; the research centre of sound and electro-acoustic music, under guidance of Pierre Schaeffer), of which Jarre once was part of. Then, a tape-loop sets in, which functions as rhythm. This evolves into a rhythm created by the Korg Minipops. A tranquillent Arp 2600 arpeggio, followed by chords partially from the Eminent 310 (the organ with Jarre's recognisable strings sound).
The typical 'Air'-sound of the piano and vocoder set the trend for the rest of the track. The further progress of the very atmospheric track, recalls the atmosphere of Jarre's "Gloria, Lonely Boy", from the album "Metamorphoses" (2000). The track could easily have been part of the Air-album "Moon Safari" (1998), but perhaps even more of "Premieres Symptomes" (work from the period 1995-1997). Later in the track there can be heard a 'Theremin'-like sound from the EMS VCS3, and some other sounds of which Jarre made a lot of use in the 70s.
One of my absolute favourite tracks, "Close Your Eyes", is one of the tracks on this album on which the styles of Jarre and the collaborating artist / band seem to be perfectly in balance. This track is a must for all Jarre-fans who definitely need a portion of new material with elements of "Oxygène" and "Equinoxe".
JMJ & Vince Clarke.
4) Automatic (part 1) (JMJ & Vince Clarke) - 3:09
"Automatic (part 1)" starts with recognisable Vince Clarke sequences and leads, as known from 'Yazoo' and 'Erasure'. Mellotron strings fade from the distance and bells melody reminds me of the "Aero"-intro of "Chronologie 6".
You can hear from the melody-lines and sequencing that Jarre and Clarke for a large part share the same musical interests.
5) Automatic (part 2) (JMJ & Vince Clarke) - 2:59
After 3 minutes we reach the half of this dual piece. A tempo acceleration takes place, and the track merges flawless into "Automatic (part 2)". The strong main melody is being introduced instantly. The uptempo track sounds like a mix of the title track of "Aero" and "Chronologie 6", and could have easily been part of "Oxygene 7-13" (1997).
After hearing the parts with Clarke, the only question that comes in mind is: When will these two gentlemen join to record an entire album together?
JMJ & Victoria Hesketh (Little Boots).
6) If..! (JMJ & Little Boots) - 2:58 "If..!" is the collaboration between Jarre and electropop singer-songwriter and DJ from Blackpool, Victoria Hesketh (aka Little Boots).
It is a catchy pop song about a friendship (eventually, 'If we have the time, and nothing on our mind') in the current modern time, where everybody is 'busy saying nothing' with their mobile phones, social media, etc.
The track contains some near-shoddy elements, such as a Venga Boys-like lead sound, but on the other hand the composition is more mature than you would expect with the term 'pop song'.
All ingredients for a potential hit single are present, and with the running remix competition for this track, we could suggest the record company selected "If..!" for an upcoming commercial single.
But this has not been confirmed. At least a winning remix will be selected to appear on the upcoming digital "Remix EP 2" before the end of the year.
JMJ & Andrew Hung (Fuck Buttons).
7) Immortals (JMJ & Fuck Buttons) - 4:30
This track sounds like a transition and sort of moment of rest, in between the first and second part of "Electronica 1".
Dark and grainy pads are to be heard at the beginning of "Immortals". Then, an arpeggio is introduced, which nears the sound and structure of Guru Josh's house classic "Infinity" from 1990.
Despite the fact that Andrew Hung and Benjamin John Power are already active as Fuck Buttons, since 2004, I am barely familiar with the work of this experimental music duo, which also come from the same city as the (further on mentioned) pioneers of trip-hop, Massive Attack.
The lingering beat and arpeggio are murmuring nicely, while the energy within the track is being increased in a subtle way, for the largest part by progressions within the drums.
Halfway there is a break containing sounds from something like a rusty hammock chair. Hereafter the last part of this track goes loose. Optimally making use of the energy of the energetic drum-breaks and the exciting course of the pad-chords, to let the track work towards a climax.
JMJ & Moby.
8) Suns have gone (JMJ & Moby) - 5:47
Who loves Moby's albums "Play" and "18", is perhaps also going to appreciate "Suns Have Gone". Although this again is another wicked track, it lacks a directly noticable musical input from Jarre.
The construction of the track and sounds are for a large part typical Moby. Besides the use of electronica, the famous veganist from New York is playing guitar, and takes care of the vocals. The effect processing of the vocals results into a dramatic and melancholic character of the track. The vocal line is telling a story, and prefectly alternates with the instrumental parts within the track. While the story about the less happy side of love progresses, the vocals are getting more intense and more exciting, leading to a climax. Moby ends with the words "I loved everything that was here", after which the chords fade away.
JMJ & Mike Lévy (Gesaffelstein).
9) Conquistador (JMJ & Gesaffelstein) - 3:07
The second single of "Electronica 1" is a collaboration between Jean Michel Jarre and - the for me unknown - Gesaffelstein. He made remixes for artists like Tiga, Miss Kittin and Lana Del Rey. He also produced for Kanye West. No little names.
Mike Lévy (aka Gesaffelstein) is fellow-hometown compatriot (both were born in Lyon) of Jarre. He also is the youngest collaborator (30 years) on this project.
"Conquistador" points to the Spanish term for 'conqueror', which was a soldier, explorer, and adventurer from the 15th-17th century.
This track starts ominous and immediately exposes a dark and exciting
atmosphere. Almost from the beginning there can be heard a slow
techno-beat, which for a large part sets the tone of the track.
The
strong melody line repeats itself through the entire track, and
variation in the sound of the melody (a fat lead, alternated with a
synth-choir, some transpositions (round 1:00), and a break (1:35) only
containing a gated choir and a high sounding sequence which could
already be heard in the beginning of the track, result into the
necessary variation within the track.
"Conquistador" is one of the three limited 12 inch singles that has been released.
JMJ & Pete Townshend.
10) Travelator (part 2) (JMJ & Pete Townshend) - 3:06
For me, the collaboration with Pete Townshend is one of the most surprising to be heard on this album.
When you think of electronic music, you wouldn't instantly think of one of the co-founders of the rock band The Who. But with the rock musical "Tommy" (1969), Townshend and company were one of the first who made use of synthesizers in rock music.
The convincing and expressive vocals of Townshend, combined with the techno electronica and the catchy melody lines, make "Travelator (part 2)" a real great track.
Which leaves me very curious about "Travelator (part 1)".
JMJ & Edgar Froese (Tangerine Dream).
11) Zero Gravity (JMJ & Tangerine Dream) - 6:46
Although I lost my interest in Tangerine Dream after "Tyger" (1987) and "Lily on the Beach" (1989), I was really delighted to learn about the collaboration between Jarre and Edgar Froese with his Tangerine Dream. Where collaborations with artists like Vangelis, Kraftwerk, Klaus Schulze or Mike Oldfield doesn't seem to belong to the possibilities, I also didn't foresee this one coming up.
A lot of classical Tangerine Dream elements from the period with Johannes Schmoelling (which is without any doubt my favourite TD period), like the sequences, melody lines, solo leads, and loose sounds are featured on this "Zero Gravity".
A slow, but secure progress - on which the founder of the Berlin School of electronic music seems to have a trademark - carries the track.
At 1:35 the sequencer starts in, and during the progress of the track more layers are being added, in the typical Tangerine Dream style.
A slow bass slightly boosts the track. At 3:20 random soft drum hits seem to add some more energy, but in less than a minute these already seem to have disappeared, and we are heading to the outro.
A track without a climax, but enough details and musical progress could be heard, which makes it an interesting track.
British DJ's Above & Beyond made a remix of the track, which is also featured on the single.
"Zero Gravity" is one of the three limited 12 inch singles that has been released.
"Electronica 1" is dedicated to Edgar Froese, who passed away on January 20th. The track was already completed at that moment.
JMJ & Laurie Anderson.
12) Rely On Me (JMJ & Laurie Anderson) - 2:57
Every 15 years a collaboration between Jean Michel Jarre and Laurie Anderson is being established. The first track together was the wonderful "Diva", from Jarre's album "Zoolook" (1984). Then, "Je Me Souviens", from the album "Metamorphoses" (2000) followed. And the third collaboration now also is a fact for "Electronica 1".
The atmosphere in "Rely On Me" reminds me of Madonna's sensual "Justify My Love". The well-considered speech and intonation of the words actually near most the earlier mentioned track "Diva".
Anderson describes the relation with a telephone. Partially spoken, partially sung, which causes her extravagant style being clearly present on this track.
The suspense Anderson creates with her voice, combined with the minimal instrumentation, makes this in my opinion one of best tracks of the album.
JMJ & Armin van Buuren.
13) Stardust (JMJ & Armin van Buuren) - 4:36
As a Dutchman I am slightly proud that 'we' are also involved into this project, represented by Armin van Buuren.
Besides this, it might be nice to mention that I (together with a couple of other fans) witnessed more or less the first meeting of Armin van Buuren and Jean Michel Jarre, after the concert in the Heineken Music Hall in Amsterdam, back in 2009. A meeting where promises were made for a collaboration of the two, of which fans thought this would't evolve this fast. In the meanwhile we know better.
Armin made a special trance version of "Stardust", to perform in clubs and at dance events.
The premiere of this track was played by Armin during his dj-set at the
Tomorrowlands festival, last summer. The final album version is more
modest, but the track still remains very energetic with a great
structure and strong melodies.
Jarre's additions can be recognised
within the sequences and by means of some typical sound effects.
Although a lot of people might not directly relate 'commercial trance'
(like Van Buuren's music style might be categorized) to Jarre's music,
this track clearly shows the musical styles of both artists are anyhow
related to each other very closely.
14) Watching You (JMJ & 3D) - 4:06
Massive Attack is one of my all-time favourite bands, en also made one of the best tracks ever made: "Unfinished Sympathy".
My heartbeat increased when I learnt that two of my biggest heroes joined forces for this project. "Watching You" is the result of the collaboration between Jarre and Massive Attack's frontman, Robert del Naja (aka 3D), and contains the typical and obscure Massive Attack atmosphere. In any case not to compare with earlier mentioned classic track and the older work of the, from origin, three member formation from Bristol, but in the band's (mainly in the person of Del Naja) more recent style.
The featured vocals are very probably sung by Jarre, but have been processed for this track, which makes it hard to confirm if this is true.
The collaboration resulted into probably the most raw and obscure track of the album.
The break around 2:20 is typical Jarre, and reminds of the atmosphere of Jarre's album "Metamorphoses" (2000)".
"Watching You" is one of the three limited 12 inch singles that has been released.
JMJ & John Carpenter.
15) A Question of Blood (JMJ & John Carpenter) - 3:00
The collaboration with director of modern horror, John Carpenter, probably is the most cinematic track of the album. Carpenter is known for the fact that he also records the music for most of his own movies.
"A Question of Blood" sounds like a modern blend of "Les Granges Brûlées" and "Chronologie 3", combined with the necessary Carpenter elements.
Although the gathering of these two peers wasn't really unexpected, it is one of the surprising collaborations on this album for me.
JMJ & Lang Lang.
16) The Train & The River (JMJ & Lang Lang) - 7:14
"The Train & The River" is the final track of the first part of this project and starts with fragments of vistruoso piano playing by the Chinese concert piano player Lang Lang. The only collaborator on this project who doesn't have a direct link with electronics. I have the intention that various short and improvised loose recordings have been made, which in the end have been merged to one track, by Jarre. The piano play seems to contain some minor untidiness, and this is the only track that lacks a clear structure and theme, opposite of the other tracks on this album.
We could explain the track title by means of the various details within the track.
After the piano intro, you can hear water flowing (which later in the track changes into rain and thunder), after which a multi-layered arpeggio is introduced, which we can declare as the rhythm of a train.
As soon as the beat enters, the grand final of "Electronica 1" sets in. Symbolic, the recognisable chords of "First Rendez-Vous" are played, and with 5 minutes, we once again hear the Laser Harp / Elka Synthex. To finish the album around the 7 minutes mark with the longest track of the album with rain and thunder. And if you listen carefully, you might hear some sounds in the background which could be from a train station.
The electronics seem to hold together the virtuoso improvised pieces, which in the end results into a nicely fitting final track of the album.
We can conclude that Jarre in the first place is the conceiver of this project, taking the role of mentor. Besides coming up with the sketches / demos, he took care of the production and mixing in such a way that the wide variety of seperate tracks are matching perfectly.
The typical Jarre sounds are recognisable within the various tracks, but I think the collaborators for a large part put their own stamps on the individual tracks.
Jarre positions in the background, and gave the artists all space and freedom to do his / her thing with his sketches and demos. However, within the set borders of the maestro.
A lot of other collaborators could have been suggested, but all of the current featured artists were carefully chosen by Jarre himself. There has also been chosen to focus on melodic and accessible electronic music. And the music of the collaborating artists have a lot of things in common with Jarre's music.
Speculations were, and actually are still being, made for part 2 of the project. Because the list of potential collaborators from the electronic music scene is huge. I am also very curious if there in first instance have been involved artists, whose tracks didn't make it to the final selections.
Or if there were recorded more tracks / versions by featured artists on the album (like the case is with Vince Clark and Pete Townshend).
All tracks (with exception of track 16) contain a clear musical structure, and are accessible and nice for your ears, according to the Jarre tradition.
In my opinion there can't be noticed any weak track on this album, and most of the tracks know to touch me in one way or another. This also is the album's strength.
"Electronica 1" actually feels more like a compilation of great tracks, instead of a conceptual studio album, which is the case with most of Jarre's album. Even "Metamorphoses", which nears "Electronica" in a certain way by means of collaborations and musical direction, is more connected musically. But this might be caused by the fact of the musical base has been composed by Jarre in its entire. Additions on this album have been made in a way Jarre had in his mind. With "Electronica" things are slightly different. Which is fine, because this indeed is part of the concept.
Despite the fact that there is absolutely nothing to complain about the content of the project, I do have my a critical note about the artwork.
There has been used a nice and speaking photo for the cover, but this only does justice to the project title, content and concept of the project partially.
Why there has to be used a photo of the composer in question (probably because he is the conceiver of this project), where the project's main focus is on the collaborations?
Probably it would have lead to too much expenses aside the payments for the collaborators, to invest in an artist like Michel Granger, who in the past already made many legendary album covers. But why should there be economized with a certain project? In my opinion there could have been made something much more interesting of this.
But you won't hear me complain! In my opinion Jean Michel Jarre surpasses the high expectations with "Electronica 1 - The Times Machine". And that is an outstanding achievement.
The coming time it is very probable that this album will still be stuck into my cd-player. Besides the already confirmed names (including Gary Numan, Hans Zimmer, David Lynch, Boris Blank (Yello), Sebastien Tellier, Julia Holter, The Orb and Jeff Mills) we keep on speculating about the remaining artists who will be part of "Electronica 2".
Special thanks to Sony Music Nederland;
Sources: - "Electronica 1" Electronic Press-Kit; - Wikipedia; - "Electronica" track stories: https://www.youtube.com/user/JeanMichelJarreVEVO - Arte documentary: "Jean Michel Jarre - A Journey Into Sound"
Photos and pictures: - All used photos were featured on the social media of Jean Michel Jarre and the collaborators on "Elektronica 1 - The Time Machine", and also contains printscreens of the track story videos; - Album and single artwork are copyrighted and property of Jean Michel Jarre en Sony Music
The original Dutch version of this album review is written exclusively for www.jeanmicheljarre.nl. Read it here.
