Jean Michel Jarre - Electronica 2 - The Heart of Noise

Intensively as the "Electronica 1" promotion campaign had been, as quickly it seemed that the gathered attention faded out. But within the last years this became an over-all trend within the music industry.
Most of the media attention appeared at the same time, within a significant period of three months around the release date.
But luckily, in time, on May 6th, the second chapter of Jean Michel Jarre's monster project - named "Electronica 2 - The Heart of Noise", is finally being released.

The current promotion campaign for the second leg seems to have a different approach than previous campaign. With the lack of specific promotion for the album release (with the exception of some loose announcements), it seems Jarre's management and record label rely on the success of "Electronica 1", cross-promotion by the collaborating artists, and the upcoming concert series, to trigger the promotion and sales of "Electronica 2". At least, so far.
Suddenly, two weeks in advance of the album release, promotional activities and appearances in the media are being continued again.

A single that hits the top of the charts for a couple of weeks might has been the only thing that wasn't included in the expected recognition for this project, commercially seen. And I am not really sure if a certain single with aimed hit potential is included into "Electronica 2 - The Heart of Noise". But who actually cares, artistically-wise? The project still remains huge and unequaled on this scale, and in fact most of the music is great.
And then there are the upcoming intensive series of concerts to look forward to, announced as "Electronica World Tour", where the concept also gets shape live on stage.

The webshop of Dutch record store Sounds in Venlo already exposes 30-seconds previews of each of the new album's tracks, on March 14th.

And here is the track by track, containing another 15 collaborations, as well as 3 solo tracks:

Erwan Castex (Rone).

1) The Heart of Noise - part 1 (featuring Rone) - 4'26
Before this collaboration I had never heard of Rone. Which might be slightly remarkable because he has achieved quite a lot since his musical debut in 2008.
The 35 years old Parisian Erwan Castex moved to Berlin in 2011 to gain new inspiration.
And right before Björk's "Stonemilker" in 2015, Rone released the first video clip in virtual reality, making him a pioneer in the field.
Jarre and Rone were brougth together through their connection with the French record label InFiné.

The second phase of the “Electronica”-project starts with heart beats, followed by a recognizable collage of vintage Jarre sounds. A Tambourine leads the lingering 3/4 measure, after which the main theme is being introduced.
This theme (of which Jarre recorded two solo interpretations) is divided over three tracks on this album. “The Heart of Noise – part 1” is the most dreamy variation of the three.

“The Heart of Noise – part 1” emerges flawless into “The Heart of Noise – part 2”.

2) The Heart of Noise - part 2 - 4'10
The melody line of "The Heart of Noise - part 1" is the same as in "The Heart of Noise - part 2". Although the tempo increases and a nice beat supplies this second part with the necessary energy, the dreamy character from previous track is maintained.

The on February 25th published track story for "The Heart of Noise" suggests that both “The Heart of Noise – part 1” and “part 2” were included into the collaboration of Jarre and Rone. However, the credits from the second part only mention Jarre's name.

So far the introduction for “Electronica 2”.

Neil Tennant & Chris Lowe
(Pet Shop Boys).

3) Brick England (featuring Pet Shop Boys) - 4'01
March 31 - one day before the official release of the Pet Shop Boys' new album "Super" - the premiere of the collaboration between Jean Michel Jarre, Neil Tennant and Chris Lowe was broadcast on BBC Radio 2.

While the first two tracks on this album clearly serve as introduction, the collaboration with the legendary British synth-pop formation, with "West End Girls", "It's A Sin" and "Go West" amongst their many hits, marks the real start of "Electronica 2". The mood is set!

A lo-fi 8 bits arpeggio can be heard throughout the entire track. The nice old-fashioned Pet Shop Boys-sound and catchy melody lines blend perfectly with Jarre’s typical lead solo sound and vocal samples from the “Chronologie” era.
PSB analyst Wayne Studer wrote an interesting article about the explanation of the lyrics.

“Brick England” is the first track that is leaked through an unofficial channel, two weeks in advance of the release.

Julia Holter.

4) These Creatures (featuring Julia Holter) - 3'40
Julia Shammas Holter lives in Los Angeles and with her 31 years she is the youngest artists to be heard on "Electronica 2".

After the introduction of the arpeggio, the processed layered vocals are working disorienting, by walking out of the rhythm of the track. This makes "These Creatures" interesting from the very first beginning.

Although there might not be happening that much within this track, the strength of it lies in its dreamy atmosphere. An atmosphere which sounds like a mix of the music of Allison Goldfrapp and Lana del Rey. Step by step the addition of a couple of more layers result into a warm sound. 

Primal Scream.

5) As One (featuring Primal Scream) - 3'58
Primal Scream's current formation consists of five members. Since their establishment in 1982 the formation changed regularly. Throughout the years the musical style of the band evolved from psychedelic to garage rock to dance music. This last style is exactly in the line of the track on this album.

The sample at the start of “As One” reminds of the first sample of Jarre’s masterpiece “Ethnicolor”. The rest of this track isn’t even any close to the epic track from 1984, but develops rather fast into an highly danceable track.

The collaboration with the Scottish indie-rock band sounds like a mix of “Chronologie 4” and “Hey Gagarin”. The high solo vocal reminds of the solo vocals featured in Pet Shop Boys' "Go West".
Around the 3 minutes mark an hip-hop rhythm is being introduced during the break. Hereafter the previous rhythm is being continued until the end.

If you subscribe for the www.jeanmicheljarre.com mailing list, you receive a preview from this track from April 22nd.

6)

JMJ & Gary Numan.

Here For You (featuring Gary Numan) - 3'59
From the first note of "Here For You" the unmistakable sound of Gary Numan can be heard. With a strong reference to his big hit "Cars", by means of synthesizer sounds, after which the unique vocal sound sets in. In one way or another not always in tune, but this makes Gary's vocal rather ingenious.

This track exposes a very clear balance between Numan's as Jarre's input. Which is not quite unexpected. If you followed both gentlemen's social media last year, it didn't get unnoticed that a close friendship was established.
And this is reflected very clear into the final result of their collaboration.

JMJ, Hans Zimmer
& Armin van Buuren.

7) Electrees (featuring Hans Zimmer) - 4'10
Hans Zimmer is an renowned Hollywood film music composer since the early 80s, where he worked a lot with synthesizers and electronics to establish music pieces and scores like "Rain Main".
Later on his scores became more bombastic and orchestral, and he wrote soundtracks for for example "The Dark Knight", "Gladiator", "Inception" and recent masterpiece "Interstellar".

The collaboration between Jarre and Zimmer, "Electrees", sounds electronic, but has an orchestral approach.
The intro contains a lot of typical Jarre sounds and effects. Pads and strings slowly increase the atmosphere, kettle drums are being introduced, and a female girls choir sets in. As the piece progresses, everything becomes more cinematic. You feel like you are in the middle of the Caribbean Sea, sailing towards the movie's subtitles. A wonderfully modest music piece which works towards a climax in a subtle way.

JMJ & Edward Snowden.

8) Exit (featuring Edward Snowden) - 6'19
Rumours were going that E.S. (how the collaborator was announced first) were probably the initials of whistleblower Edward Snowden. April 11th this was definitely confirmed, when the cover artwork for an exclusive Record Store Day 7 inch was revealed.
With the exception for his passion for electronic music, Snowden is in no other way directly connected to this musical genre (so wasn't Lang Lang on "Electronica 1").
And this must be the only collaboration that wasn't established in person. In the week before the single release - when the track was already recorded - Jarre got the only opportunity to meet Snowden in Moscow in secret.

With Jarre's outspoken support to arrange political asylum for Julian Assange, it is clear that there is also given a political statement with "Exit". Something which actually seems to fit perfectly into another concept of the "Electronica" project: today's social aspects and issues. And the fact that "big brother is watching us" all the time, is part of this.
(Political) statements within Jarre's music are not new.
One of the reasons that Jarre was the first Western musician who performed in post-Mao China, back in 1981, was the fact that his instrumental music was free of political statements. At least this is what people thought. Years later, Jarre added lyrics to his tracks, like "Revolutions", "Gloria, Lonely Boy", and also "Exit", to make statements.

The track itself is a enormous energetic techno track, which reminds me of the track "Metamorphoses", which Jarre performed during his concert in Avignon in 2001 (and a year later in Bourges) . Complemented with quotes about privacy by Edward Snowden.
The song ends with a clear actual message: "And if you don't stand up for, then who will?"

The accompanying video clip is put online on April 28th.

JMJ & Merrill Beth Nisker (Peaches).

9) What You Want (featuring Peaches) - 3'27
What You Want" is announced as first single from this project, on March 11. The entirely pink colored sensual video clip consists of 90 degrees flipped lips of the singer, reading/singing the accompanying displayed song text.

The 47 years old Merrill Beth Nisker is known for her provoking and to sex related songs. This is also applied on this track, which resulted into a kind of sensual atmosphere comparable with Madonna’s “Justify My Love”.

Whether you like the track or not, its strength is the minimal and simplistic approach, which makes it - just like most of the other tracks from the "Electronica" project - accessible for a large audience.

JMJ & Sebastian Tellier.

10) Gisele (featuring Sebastien Tellier) - 3'43
The 41 years old Frenchman Sébastien Tellier is a multi-talented DJ, singer and actor. In 2008 he represented France at the Eurovision Songfestival in Belgrade. Contentious, because it was the first French contribution in the English language.

The nice poppy rhythm and the synthesizer melody line (which reminds of “Living On Video” by Trans-X) are extended by energetic arpeggios, which results into a driven track.
The in first instance slightly distorted and with French accented sung vocals, emerge into auto-tuned vocals.

Alex Paterson & Thomas Fehlmann
(The Orb).

11) Switch on Leon (featuring The Orb) - 4'43
British psychedelic ambient techno dub group, The Orb (currently with members Alex Paterson and Thomas Fehlmann), were part of the birth of the ambient house wave in the early 90s.

It never became clear whether The Orb's "Toxygen" from 1997 was a rejected production for one of Jarre's remix projects, or if it concerned an ode to the Frenchman.

"Switch on Leon" points to a ground breaking period of electronic music history, and winks to Leon Theremin, inventor of the Theremin, as well as the "Switched on" classical music pieces interpreted by Wendy Carlos on the first analog synthesizers.

A spoken Russian text introduces the track. After the introduction of bells and a bass line, also English spoken quotes about the Theremin (but also the Moog synthesizer) are passing. This happens in a way which is so characteristic for The Orb. The track consists of fragments, which melt together perfectly. This causes "Switch on Leon" to be fascinating from beginning until the end.

The fact that this is an ode to the from origin Russian Leon Theremin, is being illustrated by the typical singing saw sound in the background, created with the first electronic music instrument, dating from 1919. And for a change, this almost antique device is not played by Jarre himself this time. Halfway a break beat sets in. At the end of the track the enchanted singing of the Theremin integrates into a sea of sounds. The bass part shows up once more, to finally dissolve into this same blend of sounds.

For me this is without doubt one of the most brilliant tracks on “Electronica 2”.

Moritz Friedrich (Siriusmo).

12) Circus (featuring Siriusmo) - 3'09
The Berlin-based Moritz Friedrich releases music since 2000, under his artist name Siriusmo, and made a large amount of remixes for for example Boys Noize, Gossip and Scissor Sisters. Besides he works as illustrator and graffiti artist.

A gated sequencer loop which sounds like a composition of Bach, marks the introduction of the track and works towards the melody line. The careful construction and happy melody in major key, causes “Circus” to be very infective (despite the fact that I prefer minor keys in music). During the first break there are to be heard vocoder sounds, like in “Calypso 3”. As soon as the theme is being reintroduced, more layers are being added, which results into a real interesting listening experience.

13)

Dieter Meier & Boris Blank (Yello).

Why This, Why That and Why? (featuring Yello) - 3'58
When Boris Blank and Carlos Perón formed Yello in the late 70s they realized that there was needed a singer. Dieter Meier joined the Swiss duo. Perón left the band in 1983 to focus on a solo career. Hereafter, Meier and Blank had big successes with "Oh Yeah" and "The Race". The band mainly makes use of Boris Blank's extensive sound library of over 100.000 sounds.

July 2015 Dieter Meier performed an acoustic version (guitar and vocal) of "Why This, Why That and Why?" during an interview at the Swiss BalconyTV. This seems to have been evolved into the version that can be heard on "Electronica 2".

During this slow track, one of the most brilliant voices of the pop music - that from Dieter Meier - recites a text about questions which are being asked during specific periods in life. In between the lyrics a synthesizer choir is to be heard. This track could have easily been a track from one of the more recent Yello albums.

Jeff Mills.

14) The Architect (featuring Jeff Mills) - 4'43
Techno DJ and producer Jeff Mills is born in  Detroid in 1963.
The core of his setup is a Roland TR-909.
The fact that he makes use of an average of 70 lp's an hour, shows that he puts as much as possible material and influences into his music. This is also exposed clearly in "The Architect". Besides his varied productions, he also performed with a 70 piece orchestra, in 2006.

First there are sounds which could come directly from an industrial working place. The tempo of the rhythm increases like an accelerating train. There can be imagined a construction of an architectonic creation.

Orchestral samples introduce the beat around the 2 minutes mark. The elements which are to be heard contain samples and sound effects, en result into an exciting journey. One of the finest and most interesting tracks on “Electronica 2”, which lasts too short in my opinion.
The only really disturbing thing is the high frequency that is to be heard in between 1:06 and 2:30.

Cyndi Lauper.

15) Swipe To The Right (featuring Cyndi Lauper) - 4'54
“Swipe To The Right” refers to the needed movement to select a candidate at dating apps like Tinder.
The track is constructed slightly like “Travelator – part 2” (with Pete Townshend) from “Electronica 1”, with the biggest difference that this track sounds like a real smashing club-hit.

The track - which really grows after a couple of times - is represented by the very recognizable and crackling vocal sound of the singer of “Girls Want To Have Fun” and “True Colors”. A vocoder (probably sung by Jarre) sings the title track various times during the chorus.
The end of the track is an instrumental intermezzo containing interesting chord changes. Here are to be heard various elements from the time of “Oxygene”: an analog drumcomputer, Eminent strings and familiar wind noise.

JMJ & Christophe.

16) Walking The Mile (featuring Christophe) - 4'52
When listening to the 30 seconds lo-fi fragments of "Electronica 2", this track immediately got my attention. A dark sound, lingering beat, and the recognizable high vocal sound of Christophe (whose real name is Daniel Bevilacqua).

In the 70s Jarre and Christophe already did a couple of productions together, of which "Les Mots Bleus" is perhaps most famous. It's awesome to hear that certain collaborations are still working today.

“Walking The Mile” sounds ominous and dark and could easily be a track by Massive Attack from the period of “Angel”. Christophe sets in with his recognizable high voice after a vintage sounding intro. Continued by strong melody-lines, as well as strange sounds in the background. At 1:13 a spaghetti-western guitar sets in, after which various guitar sounds and effects are to be heard within the breaks. The outro contains fragments harmonica, percussion, breaks and other sounds. Without any doubt one of my favorite tracks on this already very strong album.

17) Falling Down - 3'23
“Falling Down” starts with the intro that can be heard during the video trailer of “Electronica 2”. An analog sequence, extended with strings and a melody lead in the background. De vocal line is sung by a vocoder. This light track works towards the last track of “Electronica 2”.

18) The Heart of Noise (The Origin) - 2'39
This was the first track that was recorded for the “Electronica” project. In the end Jarre decided that this would be the best track to conclude the project.

The theme is exactly the same as on the first two tracks from this album. The biggest difference between “The Heart of Noise – part 2” and “The Heart of Noise (The Origin)” is the rhythm, which results into “part 2” being very danceable, and this last variation could be categorized as ‘chill-out’. In the end, all these three tracks are different mixes of the same material, and not necessarily different tracks. However, this is a well thought about closing track for the “Electronica” project.

And so we also close the second episode of the “Electronica” epos. Maybe in contradiction with my expectations, “Electronica 2 – The Heart of Noise” became quite another album than “Electronica 1 – The Time Machine”. In one way quite logical, according to the individual songs to be heard on both albums. But if we compare both albums, it feels that for the first part there was still being sought after the shape that is present more clear in the second part. And despite the widely varied collection of music pieces, everything on this album seems to lay slightly closer to each other than was the case on previous one. Which again is Jean Michel Jarre’s most important achievement for this project.

Another noticeable point is the musical additions by Jarre. The 30 different collaborations for this project could already be called a piece of musical history, exposing a wide spectrum of elements from the last century of the development of the electronic music.
The fact that Jarre also lets return various elements of his entire own works within the different tracks, even creates a better focus on the time lapse that is being bridged with this project. With this, Jarre adds more of his own identity to the whole than is being noticed in first instance.

Indeed we can discuss about the artists who are not included in this project, such as previously announced David Lynch, Mirwais, Trent Reznor and his rumoured 'replacement' DeadMaus, but also uncountable other artist that were optional for this project (included the impossible to achieve suggestions by fans). Jarre deliberately chose the current 30 collaborations for "Electronica". And I think this resulted into a very well-balanced and top of the bill collection of artist related to electronic music. Varying from legendary and well-known, to relatively unknown names, which couldn't have demonstrated much better the history and current status of electronic music.

It only remains a big question if the collaborations with Pete Townshend, "Travelator - part 1" and "Travelator - part 3" will ever see the light.

While Jean Michel Jarre fans from all over the world are preparing for the upcoming concerts, we are also silently dreaming of "Electronica 3". Which seems not to be quite unrealistic, because in the meanwhile the collaborations just keep going on: Jarre participated on Christophe's new album, and he is spotted in his studio with the no one less than Damon Albarn, for a new project of Gorillaz.



Special thanks to Sony Music Nederland.

Sources:
- Wikipedia;
- "Electronica 2" track stories: https://www.youtube.com/user/JeanMichelJarreVEVO

Photos and pictures:
- All used photos were taken from the social media of Jean Michel Jarre and the collaborators on "Elektronica 2 - The Heart of Noise", Google, and printscreens of the track story videos;
- Album and single artwork are copyrighted and property of Jean Michel Jarre en Sony Music.


The original Dutch version of this album review is written exclusively for www.jeanmicheljarre.nl.
Read it here.

Read my review of "Electronica 1 - The Time Machine" here.

Jean Michel Jarre - Electronica 1 - The Time Machine

Na het tegenvallende laatste studio-album "Teo & Tea" (wat voor een groot deel niet veel meer was dan een contractuele verplichting, om bij zijn toenmalige platenlabel Warner Music weg te kunnen) uit 2007, heeft elektronica-pionier Jean Michel Jarre volop de tijd genomen om, via terugkeer naar het verleden, zichzelf te herontdekken. Met als eerste de remake van zijn internationale doorbraak "Oxygene" uit 1976, en hierna de opnieuw in 5.1 surround opgenomen selectie van zijn grootste hits van de afgelopen 28 jaar, met "Aero" (2004). Inclusief de bijbehorende intensieve concertreeksen.

Begin van de promotiecampagne voor
het nieuwe album, maart 2015

Het project (met de werktitel "E-Project") waar Jean Michel Jarre zich de afgelopen vijf jaar mee bezig heeft gehouden is op papier al voldoende om bij voorbaat te kunnen spreken van de meest indrukwekkende 'comeback' uit de muziekgeschiedenis. Als je dit überhaupt als een comeback mag zien. Want naast het feit dat Jarre voor de fans nooit is weggeweest, en de beste man geen moment stil zit, ontwikkelde hij in de tussenliggende tijd ook nog eens high-end audio-apparatuur voor zijn Aero Technologies, en zet hij zich in voor de belangen van muzikanten als president van CISAC.

"Electronica" - zoals het nieuwe project heet - vertelt Jarre's eigen geschiedenis van de elektronische muziek. Daarnaast heeft de inhoud van het album betrekking tot de relatie tussen de mens en de hedendaagse technologie, en de bijbehorende sociale aspecten. Het project omvat maar liefst 30 samenwerkingen in totaal, verdeeld over twee albums. Deze voorbespreking betreft het eerste deel, "Electronica 1 - The Time Machine", welke 16 oktober wordt uitgebracht. Deel 2 staat gepland voor het voorjaar van 2016.

De lijst met artiesten die betrokken zijn bij dit project is behoorlijk indrukwekkend. En het is absoluut bewonderenswaardig dat het Jarre gelukt is om al deze muzikale grootheden bij dit nieuwe project te betrekken. Artiesten die stuk voor stuk een belangrijk deel van de elektronische muziek-evolutie markeren. Het is al minstens net zo fascinerend dat er in hele grote lijnen tot een eindresultaat is gekomen waar een goede balans is gevonden tussen het geluid van iedere afzonderlijke meewerkende artiest en dat van Jarre. Tevens streeft het concept van samenwerkingen het doel na dat Jarre voor ogen heeft met betrekking tot het bundelen van de krachten van verschillende artiesten.

Gelimiteerde deluxe fanbox.

Met een steeds lastiger klimaat voor muzikanten - en zeker voor diegenen die hun geld met de muziek verdienen en hiervan moeten leven - moeten er immers nieuwe en creatieve manieren verzonnen worden om muziek aan de consument te verkopen. Onder andere door samen te werken, wordt het bereik van de muziek vergroot.

Om de verkoop te stimuleren zijn er een aantal singles in beperkte oplagen uitgegeven, en zijn er (tevens gelimiteerde) deluxe, met de hand genummerde, fan-boxsets van het project verkrijgbaar. Voor mij was dit een project om met veel spanning naar uit te kijken. Ten eerste vanwege het feit dat ik altijd een grote fascinatie voor de muziek van Jean Michel Jarre heb gehad. Je weet nooit wat je op muzikaal vlak van de inmiddels 67-jarige Fransman kunt verwachten. Ten tweede vanwege de samenwerking met de vele artiesten die op dit project te horen zijn. Artiesten die los van dit project ook een zeer groot deel van mijn muzikale verleden omvatten.

Sinds dat het concreet was dat mijn 'held' Jean Michel Jarre dit jaar nog met een nieuw album zou gaan komen, ontstond bij mij een opwinding die mij ook in zijn greep had tijdens de toeloop naar de release van "Oxygene 7-13" (1997), en misschien in iets mindere mate bij "Metamorphoses" (2000). Deze spanning heb ik sindsdien eigenlijk bij geen enkel ander album van een willekeurige artiest meer ervaren.

Internet is de afgelopen jaren uitgegroeid tot de ultieme mogelijkheid om tracks uit te wisselen en zo samenwerkingen van over de hele wereld te realiseren. Zonder daarvoor de deur uit te hoeven. Echter, Jarre koos ervoor om te reizen en persoonlijk met de betreffende artiesten in hun studio's te werken aan de tracks. En dit is duidelijk hoorbaar in het uiteindelijke resultaat. Naast reizen tussen Parijs en onder andere 150 kilometer buiten Wenen, woonde Jarre zelfs een tijd in Los Angeles voor dit project. Het afmixen van alle opnamen deed Jarre in zijn studio in Parijs.

Het nieuwe project van Jarre brengt hoge verwachtingen met zich mee. Maar worden deze waargemaakt? De perfect uitgedachte en intensieve promotiecampagne van de afgelopen maanden (wat enkel nog maar het begin is), in aanloop naar de album-release, doet suggereren van wel. De nodige spanning werd zorgvuldig opgebouwd en om de twee weken verscheen er een track story van een samenwerking voor het project. De eerste focus lag op de vaste fanbase, en de speciale edities zijn dan ook bedoeld voor deze doelgroep. Sinds vorige maand is er begonnen met het betrekken van de internationale pers en media voor het echte grote promotiewerk.

"Electronica 1 - The Time Machine" omvat de eerste 15 samenwerkingen van dit monsterproject, verdeeld over zestien uiteenlopende tracks. Vince Clarke heeft de eer om maar liefst twee plekjes op dit album in te vullen.

De tracks op een rijtje:

Alexander Ridha (Boys Noize).

1) The Time Machine (JMJ & Boys Noize) - 3:52
Een Mellotron-koor leidt de openingstrack - tevens de titeltrack van het album: "The Time Machine" - in. Deze samenwerking met het Duitse Boys Noize (Alexander Ridha) is een perfecte opener van dit album, en komt meteen ter zake. De stijl is typisch Boys Noize en doet gelijk verlangen naar meer. Jarre's inbreng in deze track is duidelijk te herkennen aan het gebruik van het welbekende geluid van de Laser Harp (ofwel de Elka Synthex), glissandi (zoals onder andere te horen op "Equinoxe"), en een lead als in "Industrial Revolution". Je zou deze openingstrack kunnen zien als een reis door de tijd, langs enkele passages uit Jarre's carrière.

JMJ & Anthony Gonzalez (M83).

2) Glory (JMJ & M83) - 3:56
Dit was het eerste nieuwe werk dat van Jarre's (op dat moment nog onbekende) nieuwe project te horen was. Als eerste in een ingekorte versie tijdens de aftiteling van de korte film “EMIC: An Interstellar Time Capsule Film”. Een samenwerking van Google Play en het science fiction meesterwerk "Interstellar", geregisseerd door Christopher Nolan. Een aantal versies van "Glory" verschenen op de enkel als digitale download verkrijgbare "Remix EP 1", waaronder remixen van Steve Angello (van de Swedish House Maffia) en 16 Bit Lolitas. Al vanaf de eerste keer dat ik "Glory" hoorde, is de melodie in mijn hoofd blijven zitten. Het nummer begint met een analoge drumcomputer, terwijl de vocalen en melodie geïntroduceerd worden. De drums wordt aangedikt en er komen steeds meer subtiele details bij. Iets voorbij de eerste minuut van de intro, wordt er een arpeggio ingezet, en wordt er spanning opgebouwd door de percussie. Rond 1:40 starten de drums en percussie het ritme voor de rest van de energieke track in. Aan de enkele vocalen worden extra stemmen en zelfs een koortje toegevoegd. Dit ijzersterke anthem bevat een uitstekend arrangement van de diverse vocalen, en zou het goed doen tijdens de openingsceremonie van bijvoorbeeld een Olympische Spelen.

JMJ & Nicolas Godin (Air).

3) Close Your Eyes (JMJ & Air) - 6:25
Eerst is een aanhoudende hoge toon te horen, die gegenereerd wordt door een klankgenerator uit de tijd van de in 1958 opgerichte GRM (Groupe Recherche Musicales; het onderzoekscenrtum op het gebied van geluid en electro-akoestische muziek, onder leiding van Pierre Schaeffer), waar Jarre ooit onderdeel van uitmaakte. Waarna een tape-loop ingezet wordt, die dient als ritme, om vervolgens over te gaan in een ritme uit de Korg Minipops. Een rustige Arp 2600 arpeggio, gevolgd door akkoorden die deels uit de Eminent 310 (het orgel met Jarre's kenmerkende strings-geluid) komen. De typerende 'Air'-geluid van onder andere de piano en vocoder zetten de toon voor de rest van het nummer. Het verdere verloop van het bijzonder sfeervolle nummer, roept het de sfeer op van Jarre's "Gloria, Lonely Boy", van het album "Metamorphoses" (2000). Het nummer had overigens ook rechtstreeks van het Air-album "Moon Safari" (1998), maar misschien nog wel meer van "Premieres Symptomes" (werk uit de periode 1995-1997) kunnen komen. Later in de track zijn nog een 'Theremin'-achtig geluid uit de EMS VCS3, en enkele andere geluiden die Jarre in de jaren 70 veelvuldig gebruikt heeft, te horen. Een van mijn absoluut favoriete tracks, "Close Your Eyes", is een van de nummers op dit album waarin de stijlen van Jarre en de meewerkende artiest / band perfect in balans lijken te zijn. Deze track is een must voor alle Jarre-fans die hunkeren naar nieuw materiaal met elementen van "Oxygène" en "Equinoxe".

JMJ & Vince Clarke.

4) Automatic (part 1) (JMJ & Vince Clarke) - 3:09
"Automatic (part 1)" begint gelijk met herkenbare Vince Clarke sequences en leads, bekend van zijn werk met 'Yazoo' en 'Erasure'. Mellotron-strings komen op uit de verte en de melodie van belletjes doen denken aan de "Aero"-intro van "Chronologie 6". Aan de melodie-lijnen en sequencing is goed te horen dat zowel Jarre als Clarke voor een groot deel dezelfde muzikale voorkeuren hebben.

5) Automatic (part 2) (JMJ & Vince Clarke) - 2:59
Na 3 minuten zijn we halverwege dit tweeluik. Er vindt er een tempoversnelling plaats, en de track gaat naadloos over in "Automatic (part 2)". De sprekende hoofdmelodie wordt gelijk ingezet. Het uptempo nummer klinkt als een mix van de titeltrack van "Aero" en "Chronologie 6" en zou niet misstaan hebben op "Oxygene 7-13" (1997). Na het horen van het deel met Clarke vraag ik mij alleen nog af wanneer deze twee heren een heel album samen gaan maken?

JMJ & Victoria Hesketh (Little Boots).

6) If..! (JMJ & Little Boots) - 2:58
"If..!" is de samenwerking tussen Jarre en electropop singer-songwriter en DJ uit Blackpool, Victoria Hesketh (aka Little Boots). Het is een aanstekelijke pop-song over een vriendschap (eventueel, 'If we have the time, and nothing on our mind') in de huidige moderne tijd, waar iedereen druk is met eigenlijk niks ('busy saying nothing') met mobiele telefoons, sociale media, etc. De track bevat enkele bijna-kitsch elementen, zoals een Venga Boys lead, maar aan de andere kant klinkt de compositie volwassener dan je in eerste instantie verwacht bij de term pop-song. Alle ingrediënten voor een potentiële hitsingle zijn aanwezig, en met de lopende remix-competitie voor deze track, zouden we kunnen suggereren dat de platenmaatschappij "If..!" uitgekozen heeft voor een komende commerciële single. Maar dit is niet bevestigd. In ieder geval zal de winnende remix te horen zijn op de voor het eind van het jaar te verschijnen digitale "Remix EP 2".





 

JMJ & Andrew Hung (Fuck Buttons).

7) Immortals (JMJ & Fuck Buttons) - 4:30
Deze track klinkt als een overgang en soort rustmoment, tussen het eerste en tweede deel van "Electronica 1". Duistere en korrelige pads zijn te horen aan het begin van "Immortals". Vervolgens zet er een arpeggio in die qua geluid en structuur in de buurt komt van Guru Josh's house-klassieker "Infinity" uit 1990. Ondanks dat Andrew Hung en Benjamin John Power al sinds 2004 actief zijn als Fuck Buttons, ben ik nauwelijks bekend met het werk van dit experimentele muziekduo, die overigens uit dezelfde plaats (Bristol) komen als verderop genoemde trip-hop-pioniers, Massive Attack. De slepende beat en de arpeggio kabbelen lekker door, maar heel subtiel wordt de energie binnen de track opgevoerd, voor het grootste deel door toedoen van de drums. Halverwege is een break te horen met geluiden van iets dat lijkt op een schommel die aanloopt. Hierna gaat het laatste deel van dit nummer los. Optimaal gebruik makend van energieke drum-breaks, en het spannende akkoorden-verloop van de pads, om het nummer zo naar een climax toe te laten werken.

JMJ & Moby.

8) Suns have gone (JMJ & Moby) - 5:47
Wie de albums "Play" en "18" van Moby goed vindt, zal "Suns Have Gone" ook zeker kunnen waarderen. Ondanks dat ook dit weer een te gekke track is, ontbreekt er naar mijn mening een direct hoorbare muzikale inbreng van Jarre. De opbouw van de track en geluiden zijn voor een groot deel typisch Moby. Naast het gebruik van elektronica, bespeelt de beroemde veganist uit New York ook de gitaar, en neemt hij de vocalen voor zijn rekening. De effecten over de zang zorgen voor een dramatisch en melancholisch karakter van de track. De zanglijn is verhalend en wisselt perfect af met instrumentale delen binnen de track. Naarmate het nummer over de minder gezellige kant van de liefde vordert, wordt de zang steeds krachtiger en opzwepender, om zo naar een climax toe te werken. Moby eindigt met de woorden "I loved everything that was here", waarna de akkoorden in de verte wegebben.

JMJ & Mike Lévy (Gesaffelstein).

9) Conquistador (JMJ & Gesaffelstein) - 3:07
De tweede single van "Electronica 1" is een samenwerking tussen Jean Michel Jarre en - de voor mij volledig onbekende - Gesaffelstein. Hij maakte remixen voor artiesten als Tiga, Miss Kittin en Lana Del Rey. Ook heeft hij geproduceerd voor Kanye West. Geen kleine namen dus. Mike Lévy (aka Gesaffelstein) is mede-geboortestadsgenoot (beiden zijn geboren in Lyon) van Jarre. Hij is tevens de jongste meewerkende artiest (30 jaar) die op dit deel van het project te horen is. "Conquistador" verwijst naar de Spaanse term voor 'veroveraar' en was een soldaat, ontdekkingsreiziger en avonturier uit de 15de-17de eeuw.

Deze track begint onheilspellend en zet gelijk een duistere en spannende sfeer neer. Vrijwel vanaf het begin is een langzame techno-beat te horen, die voor een groot deel de toon van het nummer zet. De sterke melodielijn herhaalt zich het hele nummer door, en variatie in het geluid van de melodie (een dikke lead, afgewisseld door een synth-koor), een enkele transponering (rond 1:00), en een break (vanaf 1:35) waar alleen een gated koor, en de hoge sequence die al eerder in de track te horen is, zorgen voor de nodige afwisseling binnen het nummer. "Conquistador" is één van de drie gelimiteerde 12 inch-singles die uitgegeven is.

JMJ & Pete Townshend.

10) Travelator (part 2) (JMJ & Pete Townshend) - 3:06
Voor mij is de samenwerking met Pete Townshend een van de meest verrassende die op dit album te horen is. Bij elektronische muziek denk je misschien niet gelijk aan een van de medeoprichters van de rockband The Who, maar met de rock musical "Tommy" (1969) waren Townshend en consorten een van de eersten die gebruik maakten van synthesizers in de rockmuziek. De overtuigende en expressieve stem van Townshend in combinatie met de techno elektronica en de pakkende melodielijnen maken "Travelator (part 2)" tot een uitstekende track. En dan ben ik uiteraard erg benieuwd naar "Travelator (part 1)".

JMJ & Edgar Froese (Tangerine Dream).

11) Zero Gravity (JMJ & Tangerine Dream) - 6:46
De muziek van Tangerine Dream heeft mij na de periode met albums als "Tyger" (1987) en "Lily on the Beach" (1989) eigenlijk weinig meer kunnen boeien. Ondanks dit was ik redelijk opgewekt toen ik vernam dat er een samenwerking had plaatsgevonden tussen Jarre en Edgar Froese met zijn Tangerine Dream. Waar samenwerkingen met artiesten als Vangelis, Kraftwerk, Klaus Schulze of Mike Oldfield niet tot de mogelijkheden mogen horen, had ik ook deze combinatie niet geheel voor mogelijk gehouden. Een heleboel klassieke Tangerine Dream-elementen uit de periode met Johannes Schmoelling (zonder twijfel mijn favoriete TD-periode), zoals sequences, melodielijnen, solo leads and overige geluiden zijn te horen op deze "Zero Gravity". Het nummer wordt gedragen door een langzame, maar zorgvuldige ontwikkeling. Iets waar een van de oprichters van de Berlijnse School van de elektronische muziek patent op heeft.

Op 1:35 start de sequencer, en gedurende het verloop van de track worden hier meer lagen aan toegevoegd in de typische stijl van Tangerine Dream.
Een langzame baslijn zorgt voor een opleving in de track. Een onregelmatige drums lijken vanaf 3:20 wat meer energie aan het nummer te geven, maar in minder dan een minuut is het slagwerk al weer verdwenen, en begeven we ons richting het einde. Het is een track zonder climax, maar er zijn genoeg details en muzikale progressie te horen, waardoor het een interessante track is.

Het Britse DJ-duo Above & Beyond maakte een remix van de track. Deze versie is tevens te horen op de single. "Zero Gravity" is één van de drie gelimiteerde 12 inch-singles die uitgegeven is.

"Electronica 1" is opgedragen aan Edgar Froese, die op 20 januari overleed. Het nummer was reeds opgenomen op dat moment.

JMJ & Laurie Anderson.

12) Rely On Me (JMJ & Laurie Anderson) - 2:57
Eens in de 15 jaar vindt er een samenwerking tussen Jean Michel Jarre en Laurie Anderson plaats. De eerste was het prachtige "Diva" van Jarre's album "Zoolook" (1984). Hierna volgde "Je Me Souviens", afkomstig van "Metamorphoses" (2000). En de derde samenwerking is nu dus ook een feit voor "Electronica 1". De sfeer van "Rely On Me" doet denken aan Madonna's zwoele "Justify My Love". De uitgedachte uitspraak en intonatie van de woorden komen nog wel het meest in de buurt van eerdergenoemde track "Diva". Anderson beschrijft de relatie met een telefoon. Deels door spraak, en deels door zang, waardoor haar uitgesproken stijl duidelijk naar voren komt. De spanning die Anderson creëert met haar stem, in combinatie met de minimale instrumentatie, maakt dit tot een van mijn persoonlijke beste tracks van het album.

JMJ & Armin van Buuren.

13) Stardust (JMJ & Armin van Buuren) - 4:36
Als Nederlander ben ik er best een beetje trots dat 'wij' ook vertegenwoordigd zijn op dit project, in de persoon van Armin van Buuren. Daarnaast is het een leuke bijkomstigheid dat ik samen met een aantal fans, na afloop van het concert in de Heineken Music Hall in Amsterdam in 2009, nagenoeg getuige was van de eerste ontmoeting tussen Armin van Buuren en Jean Michel Jarre. Een ontmoeting waar een belofte werd gedaan tot samenwerking van de twee, en waarvan de fans dachten dat dat zo'n vaart niet zou lopen. Inmiddels weten we beter. Armin maakte een speciale trance-versie van "Stardust" voor in clubs en op dance-feesten.

De première van deze track werd gedraaid door Armin tijdens zijn dj-set op het Tomorrowlands festival, afgelopen zomer. De uiteindelijke album-versie is een stuk ingetogener, maar het blijft een zeer energieke track met fraaie opbouw en ijzersterke melodielijnen. Toevoegingen door Jarre zijn er in de vorm van herkenbare lagen in de sequences en een aantal typerende geluidseffecten. Ondanks dat velen 'commerciële trance' (zoals Van Buuren dit maakt) misschien niet direct in verband brengen met de muziek van Jarre, wordt het met deze track duidelijk dat de muziek van beide artiesten wel degelijk heel erg dicht bij elkaar ligt.

14) Watching You (JMJ & 3D) - 4:06
Massive Attack is een van mijn favoriete bands aller tijden, en heeft bovendien ook nog eens een van de beste nummers aller tijden op haar naam staan: "Unfinished Sympathy". Ik werd dan ook heel erg blij van het bericht dat twee van mijn grootste helden de krachten gingen bundelen voor dit project."Watching You" is het resultaat van de samenwerking van Jarre en Massive Attack's frontman, Robert del Naja (aka 3D), en bevat de typische en obscure Massive Attack-sfeer. Overigens niet te vergelijken met eerdergenoemde klassieker en het oude werk van de van origine driemansformatie uit Bristol, maar in de stijl die de band (voornamelijk in de persoon van Del Naja) de laatste jaren heeft ontwikkeld. De gebruikte vocalen zijn hoogstwaarschijnlijk door Jarre ingezongen, maar zijn dusdanig bewerkt voor deze track, dat dit moeilijk met 100% zekerheid te zeggen is. Deze samenwerking heeft geresulteerd in misschien wel de rauwste en de meest obscure track van het album. De break rond 2:20 is typisch Jarre, en doet denken aan de sfeer van Jarre's album "Metamorphoses" (2000)". "Watching You" is één van de drie gelimiteerde 12 inch-singles die uitgegeven is.

JMJ & John Carpenter.

15) A Question of Blood (JMJ & John Carpenter) - 3:00
De samenwerking met regisseur van moderne horror, John Carpenter, is waarschijnlijk wel de meest filmische track van het album. Carpenter staat er om bekend dat hij tevens de muziek componeerde voor veel van zijn eigen films. "A Question of Blood" klinkt als een moderne mix van "Les Granges Brûlées" en "Chronologie 3", gecombineerd met de nodige Carpenter-elementen. Ondanks dat het samenkomen van deze twee leeftijdsgenoten redelijk voor de hand lag, is dit voor mij een van de verrassende samenwerkingen op dit album.

JMJ & Lang Lang.

16) The Train & The River (JMJ & Lang Lang) - 7:14
"The Train & The River" is de laatste track van het eerste deel van dit project en start met fragmenten virtuoos pianospel van de Chinese concertpianist Lang Lang. De enige artiest van dit project die eigenlijk geen directe relatie heeft met elektronica. Ik heb het idee dat er diverse korte en geïmproviseerde losse opnamen zijn gemaakt, die uiteindelijk door Jarre tot deze track zijn geboetseerd. Het pianospel lijkt enkele 'slordigheidjes' te vertonen, en ik mis bij deze track als enige een duidelijke structuur en thema, zoals bij de overige tracks op dit album wel te horen is. Op de opbouw van het nummer is overigens niks aan te merken.

De titel van de track kunnen we verklaren naar aanleiding van verschillende details binnen de track. Na de piano-intro, is er stromend water te horen (welke later in de track verandert in regen en onweer), waarna een meerlaagse arpeggio inzet, die beschouwd kan worden als het ritme van een trein.

Zodra de 'beat' erin komt, wordt de grote finale van "Electronica 1" ingezet. Symbolisch klinken de welbekende akkoorden van "First Rendez-Vous", en bij 5 minuten is de Laser Harp / Elka Synthex weer even te horen. Om rond de 7 minuten deze langste track van het album af te sluiten met regen en onweer. En als je goed luistert, zijn er ver op de achtergrond mogelijke treinstationsgeluiden te horen. De elektronica lijkt uiteindelijk de flarden geïmproviseerde kunstjes bij elkaar te houden, en zorgt hierdoor toch voor een passende afsluiter van het album.



Er kan geconstateerd worden dat Jarre in de eerste plaats de initiatiefnemer van dit project is, als zijnde mentor, en dat hij naast het aanleveren van de schetsen / demo's er zorg voor gedragen heeft dat het uiteindelijke resultaat dusdanig geproduceerd en gemixt is, dat alle nummers tóch bij elkaar passen. Ondanks de behoorlijke diversiteit van de afzonderlijke tracks. Een typische Jarre-sound en een flinke portie karakteristieke Jarre-elementen zijn hier en daar in de tracks te herkennen, maar voor mijn gevoel zijn het de meewerkende artiesten die de echte stempel op de individuele tracks drukken. Jarre houdt zich dus op de achtergrond, en geeft alle artiesten volop de ruimte om zijn / haar ding te doen met zijn schetsen en demo's. Weliswaar volgens de normen van de maestro.

Er zijn genoeg artiesten denkbaar die aan dit project zouden hebben kunnen meewerken, maar elke artiest is een bewuste en weloverwogen keuze van Jarre zelf geweest. Daarnaast is er duidelijk voor gekozen om de nadruk te leggen op melodieuze en toegankelijke elektronische muziek. En de muziek van de meewerkende artiesten vertoont een flink aantal overeenkomsten met de muziek van Jarre.

En de speculaties deden, en doen eigenlijk nog steeds de ronde voor deel 2 van het project. Want de lijst met potentiële meewerkende muzikanten van elektronische muziek voor dit project is groot. Ik ben ook zeer benieuwd of er in eerste instantie artiesten bij dit project zijn betrokken, waarvan de tracks de uiteindelijke albums niet gehaald hebben. Of dat er ook meerdere nummers / versies zijn opgenomen door de artiesten op het album (zoals het geval is bij Vince Clark en Pete Townshend).

Alle nummers (op de afsluiter van het album na) hebben een duidelijke structuur, en de meeste nummers zijn toegankelijk en liggen goed in het gehoor, zoals we dit van Jarre gewend zijn. Naar mijn mening is eigenlijk geen zwakke track te bekennen op deze plaat, en de meeste nummers raken me wel op een of andere manier. Dit is ook gelijk de kracht van dit album. Een album dat eigenlijk meer voelt als een compilatie van goede tracks, in plaats van een conceptueel studioalbum, zoals Jarre's meeste albums opgebouwd zijn. Zelfs "Metamorphoses", dat qua samenwerkingen en muzikale richting toch wel het meest in de buurt komt van "Electronica", is meer een muzikaal geheel. Maar dit komt waarschijnlijk door het feit dat de muzikale basis in zijn geheel door Jarre gecomponeerd is. Toevoegingen op dit album zijn gemaakt zoals Jarre dit in zijn hoofd had. Op "Electronica" liggen de verhoudingen toch iets anders. En dat is prima, want dat is immers onderdeel van het concept.

Hoewel er op de inhoud van dit project eigenlijk niks aan te merken is, heb ik wel mijn bedenkingen bij het artwork. Hiervoor is een fraaie en sprekende foto gebruikt, maar deze dekt naar mijn mening maar deels de lading van de titel, inhoud en het concept. Waarom moet er een foto van de componist in kwestie gebruikt worden (waarschijnlijk omdat hij de bedenker is van dit project), waar het accent eigenlijk ligt op de samenwerkingen? Wellicht werd het een te dure grap om naast uitbetaling van de gages aan de meewerkende artiesten ook nog eens in de buidel te tasten voor een kunstenaar als Michel Granger, die in het verleden al vele malen, en niet geheel onverdienstelijk, legendarische album-covers heeft ontworpen. Maar waarom zou je hier op bezuinigen bij een dergelijk project? Hier had dus naar mijn mening iets veel interessanters van gemaakt kunnen worden.

Maar dat mag de pret niet drukken! Naar mijn mening overtreft Jean Michel Jarre de hoge verwachtingen met "Electronica 1 - The Time Machine". En dat is een uitstekende prestatie.

De komende tijd zit dit album zeker nog wel in mijn cd-speler. Naast de reeds bevestigde namen (waaronder Gary Numan, Hans Zimmer, David Lynch, Boris Blank (Yello), Sebastien Tellier, Julia Holter, The Orb en Jeff Mills) kunnen we in de tussentijd gewoon doorgaan met speculeren welke artiesten nog meer onderdeel zullen gaan uitmaken van "Electronica 2".

Speciale dank aan Sony Music Nederland.

Bronnen:
- "Electronica 1" elektronische perskit;
- Wikipedia;
- "Electronica" track stories: https://www.youtube.com/user/JeanMichelJarreVEVO
- Arte documentaire: "Jean Michel Jarre - A Journey Into Sound"

Foto's en afbeeldingen:
- Bovenstaande foto's zijn afkomstig van de sociale media van Jean Michel Jarre en de meewerkende artiesten aan "Electronica 1 - The Time Machine", en bevat tevens printscreens van de trackstory-video's;

- Album- en single-artwork zijn auteursrechtelijk beschermd eigendom van Sony Music.

Deze Nederlandse versie van deze album-bespreking is exclusief gepubliceerd voor www.jeanmicheljarre.nl.
De Engelse vertaling van deze album-bespreking is hier te lezen.

Jean Michel Jarre - Electronica 1 - The Time Machine

After the disappointment of his previous studio album "Teo & Tea" (what for the largest part was not much more than a contractual obligation, to get away from his record label at that moment, Warner Music) from 2007, electronica pioneer Jean Michel Jarre took all the time to rediscover himself, by returning to the past.
In the first place with the remake of his international breakthrough "Oxygene" from 1976, and hereafter with the newly in 5.1 surround recorded selection of his greates hits of the past 28 years, with "Aero" (2004). Including the accompanying intensive series of concerts.

Start of the promotion campaign for the
new album, March 2015.

On paper, the project (with working title "E-Project") on which Jean Michel Jarre had been working for the last five years, should already be enough in advance to call the most impressive 'comeback' of musical history. If you might speak of a comeback. Despite the fact that Jarre has never been out of the picture for the fans, and the gentleman never sits still, he also developed high-end audio equipment for his Aero Technologies in the meanwhile, and he is committed to the interests of musicians as president of CISAC.

The new project, which is called "Electronica", tells Jarre's own electronic music history.
Besides this, the content of the album is about the relation between human and nowaday's technology, and the linked social aspects. The project consists of no less than 30 collaborations in total, spread over two albums.
I will be previewing the first part, "Electronica 1 - The Time Machine", which will be released on October 16th. Part 2 is scheduled for early 2016.

The list of artists involved into this project is really impressive. And it is absolutely admirable that Jarre managed to gather all these musical greats, who one by one have been an important part of the electronic music evolution
And indeed it is really fascinating that this lead to an end result where there was found a fair balance between the sound of each individual artist and that of Jarre.
The concept of collaborations also tries to meet the purpose that Jarre has in mind related to gather forces of different artists.

Limited deluxe fanbox.

With the cimate getting more difficult for musicians - especially for the ones who have to make a living of their music -  there has to be invented new and creative ways to sell music to the consumer. By collaborating for example, the range of the music is being expanded.

To stimulate sales, a couple of singles have been released in limited quantities, and deluxe (also limited) hand numbered fan boxsets of the project are available.
I have been looking forward to this project really a lot. In the first place because of the fact that I have always had a big fascination for the music of Jean Michel Jarre. You never know what to expect on a musical level from the Frenchman who recently turned 67. Secondly because of the collaborations with the many artists to be heard on this project. Artist who have also been a very large part of my musical history, apart from this project.

Since it became concrete that my 'hero' Jean Michel Jarre was about to show up with a new album this year, I was caught by the kind of excitement that also took me in its grip preceding the release of "Oxygene 7-13" (1997), and maybe also - but slightly less - with "Metamorphoses" (2000). I haven't had this kind of suspense since then with any other album of any thinkable artist.

Within the last years, internet has been expanded to the ultimate opportunity to exchange tracks, and to establish collaborations worldwide. Without having to leave your chair.
However, Jarre chose to travel and to work in the studio together with the artists in their studios. And this can clearly be heard in the final result.
Besides travelling between Paris and e.g. 150 kilometers outside of Vienna, Jarre even moved to Los Angeles for a while for this project. Jarre did the final mixing of all recordings in his studio in Paris.

The new project comes with high expectations. But are these being fulfilled?
The perfectly thought over and intensive promotion campaign from the past few months (which actually only is the beginning), preceding the album release, suggests positive.
The necessary suspense was being built very carefully, and every two weeks a track story about a collaboration from the project has been published. The first focus was on the solid fanbase, and the special editions are in the first place meant for this targetted group.
Since last month the international press and media have been involved for the real promotional activities.

"Electronica 1 - The Time Machine" contains the first 15 collaborations of this monster project, spread over sixteen different tracks. Vince Clarke has the honor to fill a whopping two places on this album.

Track by track:

Alexander Ridha (Boys Noize).

1) The Time Machine (JMJ & Boys Noize) - 3:52
A Mellotron choir leads in the opening track - which also is the title track of the album: "The Time Machine". This collaboration with the German Boys Noize (Alexander Ridha) is a perfect opener of this album, and immediately comes to the point. The style is typical Boys Noize and desires for more.
Jarre's input is clearly noticable by means of the well-known sound of the Laser Harp (alias the Elka Synthex), glissandi (for example to be heard on "Equinoxe") and a kind of "Industrial Revolution" lead sound. So you might perhaps see this opening track as a time travel, along some passages of Jarre's career.

JMJ & Anthony Gonzalez (M83).

2) Glory (JMJ & M83) - 3:56
This was the first new work to be heard from Jarre's (at that moment still unknown) new project. In the first place as an shortened version during the subtitles of the short film “EMIC: An Interstellar Time Capsule Film”. A collaboration between Google Play and the science fiction masterpiece "Interstellar", directed by Christopher Nolan. And a couple of versions of "Glory" already appeared on the digital download release "Remix EP 1", including remixes by Swedish House Maffia's Steve Angello and 16 Bit Lolitas.
From the first time I heard "Glory" it got stuck into my head.
The track starts with an analog drumcomputer, while the vocals and melody are being introduced. Hereafter the drums are extended and a lot of subtle details are added.
A little past the first minute of the intro, an arpeggio enters the scene, and the percussion increases the suspense. With 1:40 the drums and percussion start the rhythm that will remain the rest of the energetic track. After the single vocals in the beginning, additional vocals and even a small choir set in. This very strong anthem with awesome arrangement of the various vocals would be a perfect track for an opening ceremony of for example the Olympic Games.

JMJ & Nicolas Godin (Air).

3) Close Your Eyes (JMJ & Air) - 6:25
First you hear a continuous high note, generated by a sound generator from the time of the in 1958 established GRM (Groupe Recherche Musicales; the research centre of sound and electro-acoustic music, under guidance of Pierre Schaeffer), of which Jarre once was part of. Then, a tape-loop sets in, which functions as rhythm. This evolves into a rhythm created by the Korg Minipops. A tranquillent Arp 2600 arpeggio, followed by chords partially from the Eminent 310 (the organ with Jarre's recognisable strings sound).
The typical 'Air'-sound of the piano and vocoder set the trend for the rest of the track. The further progress of the very atmospheric track, recalls the atmosphere of Jarre's "Gloria, Lonely Boy", from the album "Metamorphoses" (2000). The track could easily have been part of the Air-album "Moon Safari" (1998), but perhaps even more of "Premieres Symptomes" (work from the period 1995-1997). Later in the track there can be heard a 'Theremin'-like sound from the EMS VCS3, and some other sounds of which Jarre made a lot of use in the 70s.
One of my absolute favourite tracks, "Close Your Eyes", is one of the tracks on this album on which the styles of Jarre and the collaborating artist / band seem to be perfectly in balance. This track is a must for all Jarre-fans who definitely need a portion of new material with elements of "Oxygène" and "Equinoxe".

JMJ & Vince Clarke.

4) Automatic (part 1) (JMJ & Vince Clarke) - 3:09
"Automatic (part 1)" starts with recognisable Vince Clarke sequences and leads, as known from 'Yazoo' and 'Erasure'. Mellotron strings fade from the distance and bells melody reminds me of the "Aero"-intro of "Chronologie 6".
You can hear from the melody-lines and sequencing that Jarre and Clarke for a large part share the same musical interests.

5) Automatic (part 2) (JMJ & Vince Clarke) - 2:59
After 3 minutes we reach the half of this dual piece. A tempo acceleration takes place, and the track merges flawless into "Automatic (part 2)". The strong main melody is being introduced instantly. The uptempo track sounds like a mix of the title track of "Aero" and "Chronologie 6", and could have easily been part of "Oxygene 7-13" (1997).
After hearing the parts with Clarke, the only question that comes in mind is: When will these two gentlemen join to record an entire album together?

JMJ & Victoria Hesketh (Little Boots).

6) If..! (JMJ & Little Boots) - 2:58
"If..!" is the collaboration between Jarre and electropop singer-songwriter and DJ from Blackpool, Victoria Hesketh (aka Little Boots).
It is a catchy pop song about a friendship (eventually, 'If we have the time, and nothing on our mind') in the current modern time, where everybody is 'busy saying nothing' with their mobile phones, social media, etc.
The track contains some near-shoddy elements, such as a Venga Boys-like lead sound, but on the other hand the composition is more mature than you would expect with the term 'pop song'.
All ingredients for a potential hit single are present, and with the running remix competition for this track, we could suggest the record company selected "If..!" for an upcoming commercial single.
But this has not been confirmed. At least a winning remix will be selected to appear on the upcoming digital "Remix EP 2" before the end of the year.





 

JMJ & Andrew Hung (Fuck Buttons).

7) Immortals (JMJ & Fuck Buttons) - 4:30
This track sounds like a transition and sort of moment of rest, in between the first and second part of "Electronica 1".
Dark and grainy pads are to be heard at the beginning of "Immortals". Then, an arpeggio is introduced, which nears the sound and structure of Guru Josh's house classic "Infinity" from 1990.
Despite the fact that Andrew Hung and Benjamin John Power are already active as Fuck Buttons, since 2004, I am barely familiar with the work of this experimental music duo, which also come from the same city as the (further on mentioned) pioneers of trip-hop, Massive Attack.
The lingering beat and arpeggio are murmuring nicely, while the energy within the track is being increased in a subtle way, for the largest part by progressions within the drums.
Halfway there is a break containing sounds from something like a rusty hammock chair. Hereafter the last part of this track goes loose. Optimally making use of the energy of the energetic drum-breaks and the exciting course of the pad-chords, to let the track work towards a climax.

JMJ & Moby.

8) Suns have gone (JMJ & Moby) - 5:47
Who loves Moby's albums "Play" and "18", is perhaps also going to appreciate "Suns Have Gone". Although this again is another wicked track, it lacks a directly noticable musical input from Jarre.
The construction of the track and sounds are for a large part typical Moby. Besides the use of electronica, the famous veganist from New York is playing guitar, and takes care of the vocals. The effect processing of the vocals results into a dramatic and melancholic character of the track. The vocal line is telling a story, and prefectly alternates with the instrumental parts within the track. While the story about the less happy side of love progresses, the vocals are getting more intense and more exciting, leading to a climax. Moby ends with the words "I loved everything that was here", after which the chords fade away.

JMJ & Mike Lévy (Gesaffelstein).

9) Conquistador (JMJ & Gesaffelstein) - 3:07
The second single of "Electronica 1" is a collaboration between Jean Michel Jarre and - the for me unknown - Gesaffelstein. He made remixes for artists like Tiga, Miss Kittin and Lana Del Rey. He also produced for Kanye West. No little names.
Mike Lévy (aka Gesaffelstein) is fellow-hometown compatriot (both were born in Lyon) of Jarre. He also is the youngest collaborator (30 years) on this project.
"Conquistador" points to the Spanish term for 'conqueror', which was a soldier, explorer, and adventurer from the 15th-17th century.

This track starts ominous and immediately exposes a dark and exciting atmosphere. Almost from the beginning there can be heard a slow techno-beat, which for a large part sets the tone of the track.
The strong melody line repeats itself through the entire track, and variation in the sound of the melody (a fat lead, alternated with a synth-choir, some transpositions (round 1:00), and a break (1:35) only containing a gated choir and a high sounding sequence which could already be heard in the beginning of the track, result into the necessary variation within the track.
"Conquistador" is one of the three limited 12 inch singles that has been released.

JMJ & Pete Townshend.

10) Travelator (part 2) (JMJ & Pete Townshend) - 3:06
For me, the collaboration with Pete Townshend is one of the most surprising to be heard on this album.
When you think of electronic music, you wouldn't instantly think of one of the co-founders of the rock band The Who. But with the rock musical "Tommy" (1969), Townshend and company were one of the first who made use of synthesizers in rock music.
The convincing and expressive vocals of Townshend, combined with the techno electronica and the catchy melody lines, make "Travelator (part 2)" a real great track.
Which leaves me very curious about "Travelator (part 1)".

JMJ & Edgar Froese (Tangerine Dream).

11) Zero Gravity (JMJ & Tangerine Dream) - 6:46
Although I lost my interest in Tangerine Dream after "Tyger" (1987) and "Lily on the Beach" (1989), I was really delighted to learn about the collaboration between Jarre and Edgar Froese with his Tangerine Dream. Where collaborations with artists like Vangelis, Kraftwerk, Klaus Schulze or Mike Oldfield doesn't seem to belong to the possibilities, I also didn't foresee this one coming up.
A lot of classical Tangerine Dream elements from the period with Johannes Schmoelling (which is without any doubt my favourite TD period), like the sequences, melody lines, solo leads, and loose sounds are featured on this "Zero Gravity".
A slow, but secure progress - on which the founder of the Berlin School of electronic music seems to have a trademark - carries the track.

At 1:35 the sequencer starts in, and during the progress of the track more layers are being added, in the typical Tangerine Dream style.
A slow bass slightly boosts the track. At 3:20 random soft drum hits seem to add some more energy, but in less than a minute these already seem to have disappeared, and we are heading to the outro.
A track without a climax, but enough details and musical progress could be heard, which makes it an interesting track.
British DJ's Above & Beyond made a remix of the track, which is also featured on the single.
"Zero Gravity" is one of the three limited 12 inch singles that has been released.

"Electronica 1" is dedicated to Edgar Froese, who passed away on January 20th. The track was already completed at that moment.

JMJ & Laurie Anderson.

12) Rely On Me (JMJ & Laurie Anderson) - 2:57
Every 15 years a collaboration between Jean Michel Jarre and Laurie Anderson is being established. The first track together was the wonderful "Diva", from Jarre's album "Zoolook" (1984). Then, "Je Me Souviens", from the album "Metamorphoses" (2000) followed. And the third collaboration now also is a fact for "Electronica 1".
The atmosphere in "Rely On Me" reminds me of Madonna's sensual "Justify My Love". The well-considered speech and intonation of the words actually near most the earlier mentioned track "Diva".
Anderson describes the relation with a telephone. Partially spoken, partially sung, which causes her extravagant style being clearly present on this track.
The suspense Anderson creates with her voice, combined with the minimal instrumentation, makes this in my opinion one of best tracks of the album.

JMJ & Armin van Buuren.

13) Stardust (JMJ & Armin van Buuren) - 4:36
As a Dutchman I am slightly proud that 'we' are also involved into this project, represented by Armin van Buuren.
Besides this, it might be nice to mention that I (together with a couple of other fans) witnessed more or less the first meeting of Armin van Buuren and Jean Michel Jarre, after the concert in the Heineken Music Hall in Amsterdam, back in 2009. A meeting where promises were made for a collaboration of the two, of which fans thought this would't evolve this fast. In the meanwhile we know better.
Armin made a special trance version of "Stardust", to perform in clubs and at dance events.

The premiere of this track was played by Armin during his dj-set at the Tomorrowlands festival, last summer. The final album version is more modest, but the track still remains very energetic with a great structure and strong melodies.
Jarre's additions can be recognised within the sequences and by means of some typical sound effects. Although a lot of people might not directly relate 'commercial trance' (like Van Buuren's music style might be categorized) to Jarre's music, this track clearly shows the musical styles of both artists are anyhow related to each other very closely.

14) Watching You (JMJ & 3D) - 4:06
Massive Attack is one of my all-time favourite bands, en also made one of the best tracks ever made: "Unfinished Sympathy".
My heartbeat increased when I learnt that two of my biggest heroes joined forces for this project. "Watching You" is the result of the collaboration between Jarre and Massive Attack's frontman, Robert del Naja (aka 3D), and contains the typical and obscure Massive Attack atmosphere. In any case not to compare with earlier mentioned classic track and the older work of the, from origin, three member formation from Bristol, but in the band's (mainly in the person of Del Naja) more recent style.
The featured vocals are very probably sung by Jarre, but have been processed for this track, which makes it hard to confirm if this is true.
The collaboration resulted into probably the most raw and obscure track of the album.
The break around 2:20 is typical Jarre, and reminds of the atmosphere of Jarre's album "Metamorphoses" (2000)".
"Watching You" is one of the three limited 12 inch singles that has been released.

JMJ & John Carpenter.

15) A Question of Blood (JMJ & John Carpenter) - 3:00
The collaboration with director of modern horror, John Carpenter, probably is the most cinematic track of the album. Carpenter is known for the fact that he also records the music for most of his own movies.
"A Question of Blood" sounds like a modern blend of "Les Granges Brûlées" and "Chronologie 3", combined with the necessary Carpenter elements.
Although the gathering of these two peers wasn't really unexpected, it is one of the surprising collaborations on this album for me.

JMJ & Lang Lang.

16) The Train & The River (JMJ & Lang Lang) - 7:14
"The Train & The River" is the final track of the first part of this project and starts with fragments of vistruoso piano playing by the Chinese concert piano player Lang Lang. The only collaborator on this project who doesn't have a direct link with electronics. I have the intention that various short and improvised loose recordings have been made, which in the end have been merged to one track, by Jarre. The piano play seems to contain some minor untidiness, and this is the only track that lacks a clear structure and theme, opposite of the other tracks on this album.

We could explain the track title by means of the various details within the track.
After the piano intro, you can hear water flowing (which later in the track changes into rain and thunder), after which a multi-layered arpeggio is introduced, which we can declare as the rhythm of a train.

As soon as the beat enters, the grand final of "Electronica 1" sets in. Symbolic, the recognisable chords of "First Rendez-Vous" are played, and with 5 minutes, we once again hear the Laser Harp / Elka Synthex. To finish the album around the 7 minutes mark with the longest track of the album with rain and thunder. And if you listen carefully, you might hear some sounds in the background which could be from a train station.
The electronics seem to hold together the virtuoso improvised pieces, which in the end results into a nicely fitting final track of the album.



We can conclude that Jarre in the first place is the conceiver of this project, taking the role of mentor. Besides coming up with the sketches / demos, he took care of the production and mixing in such a way that the wide variety of seperate tracks are matching perfectly.
The typical Jarre sounds are recognisable within the various tracks, but I think the collaborators for a large part put their own stamps on the individual tracks.
Jarre positions in the background, and gave the artists all space and freedom to do his / her thing with his sketches and demos. However, within the set borders of the maestro.

A lot of other collaborators could have been suggested, but all of the current featured artists were carefully chosen by Jarre himself. There has also been chosen to focus on melodic and accessible electronic music. And the music of the collaborating artists have a lot of things in common with Jarre's music.

Speculations were, and actually are still being, made for part 2 of the project. Because the list of potential collaborators from the electronic music scene is huge. I am also very curious if there in first instance have been involved artists, whose tracks didn't make it to the final selections.
Or if there were recorded more tracks / versions by featured artists on the album (like the case is with Vince Clark and Pete Townshend).

All tracks (with exception of track 16) contain a clear musical structure, and are accessible and nice for your ears, according to the Jarre tradition.
In my opinion there can't be noticed any weak track on this album, and most of the tracks know to touch me in one way or another. This also is the album's strength.
"Electronica 1" actually feels more like a compilation of great tracks, instead of a conceptual studio album, which is the case with most of Jarre's album. Even "Metamorphoses", which nears "Electronica" in a certain way by means of collaborations and musical direction, is more connected musically. But this might be caused by the fact of the musical base has been composed by Jarre in its entire. Additions on this album have been made in a way Jarre had in his mind. With "Electronica" things are slightly different. Which is fine, because this indeed is part of the concept.

Despite the fact that there is absolutely nothing to complain about the content of the project, I do have my a critical note about the artwork.
There has been used a nice and speaking photo for the cover, but this only does justice to the project title, content and concept of the project partially.
Why there has to be used a photo of the composer in question (probably because he is the conceiver of this project), where the project's main focus is on the collaborations?
Probably it would have lead to too much expenses aside the payments for the collaborators, to invest in an artist like Michel Granger, who in the past already made many legendary album covers. But why should there be economized with a certain project? In my opinion there could have been made something much more interesting of this.

But you won't hear me complain! In my opinion Jean Michel Jarre surpasses the high expectations with "Electronica 1 - The Times Machine". And that is an outstanding achievement.

The coming time it is very probable that this album will still be stuck into my cd-player. Besides the already confirmed names (including Gary Numan, Hans Zimmer, David Lynch, Boris Blank (Yello), Sebastien Tellier, Julia Holter, The Orb and Jeff Mills) we keep on speculating about the remaining artists who will be part of "Electronica 2".

Special thanks to Sony Music Nederland;

Sources:
- "Electronica 1" Electronic Press-Kit;
- Wikipedia;
- "Electronica" track stories: https://www.youtube.com/user/JeanMichelJarreVEVO
- Arte documentary: "Jean Michel Jarre - A Journey Into Sound"

Photos and pictures:
- All used photos were featured on the social media of Jean Michel Jarre and the collaborators on "Elektronica 1 - The Time Machine", and also contains printscreens of the track story videos;
- Album and single artwork are copyrighted and property of Jean Michel Jarre en Sony Music


The original Dutch version of this album review is written exclusively for www.jeanmicheljarre.nl.
Read it here.